کودهای کندرهای فسفر: روش های تهیه و تاثیر آنها بر جذب فسفر و رشد گیاهان

Publish Year: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 1,628

This Paper With 21 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

SSCI15_922

تاریخ نمایه سازی: 21 اردیبهشت 1397

Abstract:

فسفر یکی از عناصر غذایی پرمصرف مورد نیاز گیاهان است و کمبود آن در بسیاری از خاک های کشاورزی جهان وجود دارد.برای درمان کمبود فسفر از کودهای فسفر استفاده میشود که کارایی مصرف آنها کم بوده و پدیده غنی شدن آبها و آلودگیمحیط زیست را نیز به طور گسترده ایجاد کرده است. از طرف دیگر، کودهای فسفر از ذخایر محدود و غیرقابل تجدید سنگفسفات تولید می شوند که با گذشت زمان مقدار آن کم شده و قیمت آن گرانتر میشود وقتی که نیاز به مصرف کودهای فسفربرای تامین غذای مورد نیاز جمعیت در حال رشد جهان زیاد می شود. بنابراین، مدیریت کودهای فسفر یک عامل کلیدی درتولید محصولات کشاورزی است. برای بهبود کارایی مصرف فسفر و رشد گیاهان و کاهش آلودگی محیط زیست، استفاده ازکودهای کندرهای فسفر مورد توجه محققان قرار گرفته است. کود کندرها به کودی گفته می شود که سرعت حل شدن آن درآب کمتر از کودهای محلول در آب رایج بوده و مدت طولانی تری عناصر غذایی را به ریشه گیاهان عرضه می کند. برای تهیهکودهای کندرها از چندین روش استفاده می شود: (1) استفاده از مواد پوشش دهنده: این مواد به چند گروه تقسیم می شوند: 1 -پلیمرها (شامل پلیمرهای زیست تخریب پذیر مانند کیتوسان، پلیمرهای ابرجاذب آب، کوپلیمرهای PVDC ، پلی اولفین ها،پلی اورتان ها، رزین های اوره فرمالدیید، پلی استرها و رزین های آلکید)، 2- گوگرد، 3- گوگرد پلیمر، 4- اسیدهای آلی، 5 -روغن پارافین، 6- رس ها، 7- خاکستر بادی. (2) تهیه کودهای کندرها از موادی که حل پذیری کم یا سرعت معدنی شدن کمیدارند. (3) تبدیل سنگ فسفات به کود کندرها با روش های مختلف مانند اسیدی کردن جزیی، استفاده از ریزجانداران حلکننده فسفات و غیره، (4) تولید کودهای کندرهای فسفر با استفاده از فناوری نانو، (5) تولید کودهای کندرهای فسفر ازهیدروکسیدهای دوگانه لایه ای، بیوچار و هیدروچار بارگذاری شده با فسفات. (6) تهیه کود کندرهای فسفر از خاکستر بادی.جزییات هر یک از این روشها و مباحث دیگر در این مقاله شرح داده می شود.

Authors

نصرت الله نجفی

دانشیار گروه علوم و مهندسی خاک، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز