مریم نظری - کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمانشاه، ایران
نوذر قنبری - استادیار جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمانشاه، ایران

پیاده راه ها یا مسیرهای پیاده معابری با بالاترین حد نقش اجتماعی اند که در آنها، تسلط کامل با عابر پیاده بوده و از وسایل نقلیه موتوری تنها به منظور سرویس دهی به زندگی جاری، استفاده می شود و پیاده راه ها، ابزاری برای بروز فعالیت جمعی می باشند و پیاده مدار بودن فضا می تواند زندگی و سرزندگی را به مناطق مرکزی شهر آورده و مردم را تشویق به حضور داوطلبانه در شهر کند؛ که این امر باعث ارتقای سطح اقتصادی، اجتماعی، بهداشتی و نیز بهبود کیفیت زیست محیطی منطقه و یا شهر می شود. هدف از انجام این تحقیق، سنجش میزان ارتقاء کیفیت فضاهای عمومی شهری از طرق تبدیل آن به مسیر پیاده است؛ اما در راستای برآورده شدن چنین هدفی می توان به اهداف جزیی همچون بررسی مولفه های موثر در ارتقاء کیفیت فضاهای شهری، نیز اشاره نمود. در این پژوهش ابتدا سنجش میزان کیفیت فضا، سپس بررسی کیفیت فضا با سه معیار کالبدی، کارکردی-عملکردی و ادراک محیطی انجام می گیرد و میزان همبستگی و ارتباط میان متغیرها مشخص می شود و در مرحله بعد هریک از 12 زیرشاخه ( شاخص کالبدی به 6 زیرشاخه، شاخص کارکردی- عملکردی به 3 زیرشاخه و شاخص ادراک محیطی نیر به 3 زیر شاخه تقسیم شده اند ) بصورت جداگانه با کیفیت فضا بررسی و میزان ضریب همبستگی و ارتباط آنها مشخص می گردد و همچنین رتبه بندی هر سه شاخص و سپس رتبه بندی 12 زیرشاخه آنها انجام می گیرد و در نهایت میزان ارزش و اولویت متغیرها از نظر مخاطبان مورد بررسی قرار می گیرد. نوع تحقیق انجام گرفته؛ کاربردی ، روش تحقیق توصیفی- تحلیلی ، ابزارگردآوری داده ها پرسشنامه و روش تحلیل داده ها روش رگرسیونی چند متغیره سلسله مراتبی (HMR) و آزمون های بکار رفته در تحلیل داده ها ، آزمون همبستگی پیرسون ، آزمون t تک نمونه ای و تحلیل مسیر می باشد و نتایج حاصل از تحقیق حاکی از این است که کاربران از کیفیت فضا در محدوده خیابان مدرس ناراضی بوده و به منظور ارتقاء کیفیت فضا در این خیابان، شاخص کالبدی در اولویت اول، شاخص های ادراک محیطی در اولویت دوم و شاخص های کارکردی-عملکردی در اولویت سوم قرار دارند.

کیفیت فضا، پیاده راه، رگرسیون چند متغیر سلسله مراتبی، کرمانشاه