سید محمد حسین زاده - دانشجوی دوره دکتری معماری ، گرایش طراحی مجموعه ها و ساختمان های نیروگاهی ، دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره) قزوین
سید رحمان اقبالی - استادیار دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره )- قزوین

در دهه های آینده تعداد زیادی از تاسیسات هسته ای به پایان عمر مفید خود رسیده و نیاز به انهدام دارند. بسیاری از این تاسیسات ، با هدف جایگزین کردن آنها با تاسیسات جدیدی که ممکن است همان هدف یا با هدفی کاملا متفاوت به خدمت گرفته شوند. با شناسایی پتانسیل سایت های اینچنینی برای توسعه مجدد به منظور جبران هزینه های انهدام و کاهش عواقب سوء احتمالی میتوان گامی استوار در راستای توسعه ، بدون صدمه زدن به محیط زیست ، جامعه و اقتصاد برداشت . عدم توجه به آلودگی های زیست محیطی می تواند به مهاجرت آلودگی منجر شود و باعث شود، اثرات شدید زیست محیطی به اقدامات اجرایی نظارتی، شهرت ناخوشایند و پاکسازی پرهزینه بعدی منتهی شود. توسعه و گزینش استفاده مجدد باید تضمین کنند که هیچ خطر قابل توجهی برای مردم یا محیط زیست در طول دوره توسعه یا بعد از اجرای آن وجود ندارد. همچنین اتخاذ این رویکرد باید با هدف کاهش نقاط ضعف همراه باشد.

نیروگاه هسته ای، طراحی فراگیر ، طراحی تطبیقی ، توسعه مجدد