هر منوتیک وتاویل قرآن ، پیش فرض ها و حمل آیات بر معنای مجازی و رمزی آنها

هرمنوتیک به معنای نوعی تفسیر و برداشت تاویلی از متن، واقعه، دین و آموزه های دین می باشد. یکی از مبانی هرمنوتیک ، مساله یافته ها، پیش فرض ها و گرایش های فکری هر مفسر و نقش آن در تفسیر است بر اساس این مبنا ، پیش فرض ها همیشه همراه مفسر هست و به کار بردن آن خارج از اختیار و تسلط مفسر است. در رد این نظریه و در مقاماثبات ، محقق اثبات کرده که تفسیر قرآن کریم دارای شرایط خاص به خود می باشد وممکن است دخالت دادن خصایص فکری و پیش فرض های مفسر، منجر به تفسیر به رای شده، در نتیجه ، تفسیر قرآن بر اساس پیش فرض، نوعی تحمیل آراء بر قرآن محسوب می گردد. از آنجایی که روش های متفاوتی در تاویل قرآن به استخدام گرفته شده است لذ دو سبک ،به عنوان محور سبک های مختلف تاویل قرارگرفته است : یکی: سبک رمزی و دیگر: سبک مجازی طرفداران سبک رمزی می گویند: قرآن به زبان رمز و اشاره سخن گفته است و ظواهر آیات قرآن ، رموزی بیش نیستند . گروه هایی چون باطنیه، غلات ، صوفیه، عرفا و فلاسفه در تاویلاتشان این سبک دنبال کرده اند بااین تفاوت که فلاسفه و عرفا و صوفیه الفاظ قرآنرا رمز برای معانی کلی چون نفس در عقل افلاک دانسته اند و غلات آنها را رمز برای اشخاص مورد نظرشان گرفته اند و باطنیه هم رمز برای معانی کل و هم برای اشخاص داشته اند. قایلان به سبک مجازی نیز می گویند: اگر لفظی در معنای حقیقی ظهور داشته باشد حمل آن بر معنای مجازی ، تاویل محسوب می شود. این روش را مفسران بزرگی از قرون اولیهتفسیر هم به کار برده اند که می توان به عبداله بن عباس و مجاهد ، مقاتل بن سلیمان حسن بصری، ابو عبیده و فراء نحوی را نام برد.

Keywords:

هرمنوتیک , تاویل , تفسیر , پیش فرض های مفسر , سبک مجازی , سبک رمزی