فن استفاده از موجوادت زنده به عنوان بیواندیکاتوری های زیستی جهت سنجش آلودگی های زیست محیطی مطالعه موردی پرندگان

آلودگی آب توسط فلزات سنگین باعث به خطر افتادن حیات گونه های دریایی می شود و شرایط محیطی نا مطلوبی را برای رشد و نمو آنها فراهم می کند که عواقب وخیمی در آینده در پی خواهد داشت. فلزات سنگین آلاینده های پایداری هستند که باعث بزرگنمایی زیستی در زنجیره غذایی می شوند که در نتیجه این فرآیند، مقدار آنها در زنجیره غذایی تا چند برابر مقدار آنها که در آب ،خاک یا هوا است افزایش می یابد. پایش زیستی میتواند روش مطلوب و رضایت مندی برای اندازه گیری میزان فلزات سنگین و در دسترس بودن زیستی آنها باشد. پرندگان به عنوان بیو اندیکاتورها یآلودگی فلزات سنگین بسیار حایز اهمیت اند. زیرا اکثر پرندگان اکولوژی مشخص و شناخته شده ای دارند .علاوه بر این پرندگان در زنجیره های غذای ازسطوح غذایی بالاتر اکوسیستمها تغذیه مینمایند در نتیجه این توانایی را دارند که اطلاعاتی را درمورد وسعت آلودگی در تمام شبکه های غذایی فراهم نمایند. هدف از این مطالعه مروری بر تجمع زیستی فلزات سنگین سرب وکادمیوم در بافت های مختلف پرندگان به عنوان بیواندیکاتور آلودگی های زیست محیطی می باشد.روش جمع آوری اطلاعات و ابزار مورد استفاده در این تحقیق شامل بررسی کتابخانه ای و اسنادی و مطالعات انجام شده در این زمینه می باشد..این مطالعه یک مطالعه ی توصیفی بوده و در مقاله حاضر با جستجوهایی که در سایتهای معتبر و درمقالات گوناگون سعی شده است به بررسی غلظت فلزات سنگین سرب وکادمیوم در اندام های مختلف پرندگان پرداخته شود

Keywords:

فلزات سنگین , پرندگان , سرب , کادمیوم , بیواندیکاتور , آلودگی