مریم الماسی

امروزه بررسی اشیاء موزه ای از معرفی ویژگی های فیزیکی، محل ساخت، زمان ساخت، تکنیک ساخت، تزیینات و کاربردهای آنان فراتر رفته است و بررسی مسایلی از قبیل شرایط اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و فرهنگی مرتبط نیز امری ضرروی به نظر می رسد. چینی گرایی اصطلاحی است که به صورت عام به معنی تاثیرات هنر چین بر هنر سایر اقوام به کار گرفته می شود. این تاثیرات شامل تقلید عناصر سبکی هنر چین در تزیین و اشکال اشیاء هنری سایر ملل می باشد. در دوره ی صفوی به دلیل قرار گرفتن ایران در مسیر جاده ی ابریشم و گسترش روابط اقتصادی و تجاری با چین، هنر ایران در جنبه های متعددی از جمله سفال های آبی و سفید، کوباچی، سلادن، گامبرون، نگارگری ها و ... از هنر چین تاثیر پذیرفته است. مقاله ی حاضر مطالعه ای تحلیلی بوده و اطلاعات آن به روش کتابخانه ای گردآوری شده است. این پژوهش به بررسی چینی گرایی در ظروف سفالی آبی و سفید عصر صفوی می پردازد. نتایج این مطالعه نشان می دهد که تکنیک آبی و سفید که در دوره ی صفوی به تقلید از چین مورد استفاده قرار می گرفته، از قرن ها قبل در ایران وجود داشته است. علاوه بر این، نمونه های باقی مانده بیانگر عدم تقلید صرف بوده و ترکیبی از نقش مایه های ایرانی، چینی و عثمانی را نشان می دهند

چینی گرایی،ظروف سفالی و سرامیکی، آبی و سفید، دوره ی صفوی