اختلال حسی حرکتی در مدل یادگیری احترازی غیرفعال با مصرف مزمن متادون در موش های صحرایی نر وابسته به مورفین

پژوهش حاضر باهدف تعیین اثر مصرف مزمن متادون بر یادگیری شرطی احترازی غیرفعال در موش های نر معتاد شده به مورفیننژاد ویستار انجام شد. از تعداد 12 سر موش صحرایی نر آلبینو نژاد ویستار استفاده شد که به دو گروه شش تایی تقسیم شدند. درگروه اول پس از تزریق مورفین و نالوکسان، متادون تزریق شد. تزریق i.p. متادون با روش اندرسن با دوزهای (10mg5-2/5)به صورت روزانه به مدت سه هفته s.c. انجام شد (به جز چهارشنبه و پنجشنبه ها) و در گروه دوم تزریق مورفین و نالوکسان انجامشد و سپس یادگیری احترازی غیرفعال توسط شاتل باکس در مورد دو گروه اجرا شد. داده های مربوط به مدت زمان تاخیر ورود بهاتاق تاریک (STL) و مدت زمان اقامت در اتاق تاریک (TDC) با استفاده از آزمون نا پارامتریک مک نمارا تحلیل شد. یافته هانشان دادند که مصرف متادون بر مرحله اکتساب یادگیری شرطی احترازی غیرفعال موش های وابسته به مورفین نر نژاد ویستارتاثیر داشت و عوارض متادون باعث شد که آموزش شاتل باکس انجام نگیرد. مشاهدات قبلی بیانگر ضعف عضلانی، مشکلاتحسی و حرکتی، کاهش انگیزه و گوشه گیری موش های مصرف کننده متادون بود.

Keywords:

مورفین , متادون , یادگیری شرطی احترازی غیرفعال , شاتل باکس , اختلال حسی حرکتی