اثر درمان فراشناختی بر آمیختگی فکر و باورهای فراشناختی منفی در بیماران مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر

اختلال اضطراب فراگیر اختلالی شایع و ناتوان کننده است که با نگرانی گسترده، مفرط و کنترل ناپذیر مشخص می شود. هدفپژوهش حاضر بررسی میزان کارایی درمان فراشناختی ولز در بهبود باورهای فراشناختی و آمیختگی فکر در افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر بود. این پژوهش در چارچوب یک طرح مطالعه تک موردی از نوع خط پایه چندگانه، بر روی پنج بیمار مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر (2 مرد و 3 زن) اجرا شد. آزمودنی ها در مرحله پیش از درمان (خط پایه) و جلسه آخر درمان (پس آزمون) ودوره پیگیری 6 ماهه، پرسشنامه فراشناخت ها (MCQ-30) زیرمقیاس باورهای فراشناختی منفی و پرسشنامه آمیختگی فکر و عمل (TAFS) را تکمیل کردند. یافته های مطالعه نشان دادند که درصد بهبودی نمونه پژوهش به لحاظ بالینی معنادار بود. بر مبنای نتایج حاصل، درمان فراشناختی در کاهش باورهای فراشناختی و آمیختگی فکر افراد مبتلا به این اختلال اثربخش است.

Keywords:

اختلال اضطراب فراگیر , درمان فراشناختی , آمیختگی فکر , باورهای فراشناختی