کتر محمود مهر محمدی - عضو هیئت علمی دانشگاه تهران

دراین مقاله نخست به بازشناسی مفهوم تخیل پرداخته شده و معانی گوناگون آن به اجمال مورد برسی قرار می گیرد. این بحث مقدماتی روشن می سازد که شناخت مفهوم تخیل به عنوان یک ظریف انسانی کار ساده ای نبوده و باید به عنوان یک پروژه ناتمام برای دست اندر کاران تعلیم و تربیت و خصوصا سیاست گذارانی که به نوآوری و تحول در این عرصه خطیر می اندیشند مطرح شود. به دنبال این مبحث مقدمات، از منظر ثبوتی درباره کاربرد تخیل و تجربیات تخیلی کودکان در برنامه های درسی و آموزش بحث می شود. این موضوع متضمن پذیرش اصل تازه ای در طراحی آموزشی است و چگونگی استفاده از تخیل به عنوان یک ابزار ذهنی یا یک منبع مغتنم در فرایند یاددهی - یادگیری را در کانون توجه قرار می دهد. در بخش بعدی، ظرفیت تخیل در انسان از نظر منظر اثباتی مورد توجه قرار می گیرد و ضرورت پرورش آن در نظام های تعلیم و تربیت از ابعاد گوناگون مورد بحث واقع می شود. از جمله این ابعاد می توان به انسان شناسی و هستی

تخیل،برنامه درسی،آموزش،ابتدایی