دنیا مرادی - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز، تبریز، ایران
علی نقی اقدسی - گروه روانشناسی و مشاوره، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز، تبریز، ایران

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیکی گروهی بر خودکارآمدی و پرخاشگری دانش آموزان دختر بود. طرحپژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. از بین دانش آموزان دختر دورهی متوسطه ناحیه 1شهرستان تبریز در سال تحصیلی 95-1394 با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای 2 کلاس انتخاب و 26 دانش آموز به عنوان نمونه در 2 گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. برای جمع آوری داده ها از مقیاس خودکارآمدی شرر و مادوکس،پرسشنامه پرخاشگری باس و پری و برنامه آموزش رفتاردرمانی دیالکتیکی علیجانزاده و همکاران استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده هابا روش آماری تحلیل کوواریانس نشان داد که آموزش رفتاردرمانی دیالکتیکی بر خودکارآمدی، پرخاشگری و مولفه های آن(پرخاشگری بدنی، پرخاشگری کلامی، خشم و خصومت) تاثیر دارد (P> 0/05). درواقع آموزش رفتاردرمانی دیالکتیکی باعث افزایش خودکارآمدی و کاهش پرخاشگری و مولفه های آن می شود.

خودکارآمدی، پرخاشگری، رفتاردرمانی دیالکتیکی