بررسی امنیت گردشگری شهری با رویکرد پدافند غیرعامل مورد مطالعه: منطقه 6 شهر تهران

گردشگری شهری به عنوان یکی از مهمترین انواع گردشگری، امروزه به شدت مورد توجه سیاست گذاران شهری قرارگرفته است. حضور گردشگر در شهرها به عنوان یکی از مهمترین معیارهای توسعه یافتگی مطرح شده و اقتصاد شهری را دستخوش تحولات عظیم کرده است. این امر تا جایی مهم است که جذب گردشگر در اکثر کشورهای توسعه یافته به چشمانداز اصلی توسعه شهری بدل شده است. اما حضور گردشگر منوط به برقراری امنیت در فضا است که باوجود تهدیدات مستمر دشمنان، در ایران نیاز به تامل بیشتری دارد. رویکرد پدافند غیرعامل میتواند با درنظر گرفتن تمهیداتی خاص، کشور را به هدف بازدارندگی دشمن نایل گرداند و بستر حضور گردشگران را فراهم کند. هدف پژوهش حاضر، ارزیابی امنیت گردشگری مناطق شهری طبق رویکرد پدافند غیرعامل است. این تحقیق از نوع توصیفی- تحلیلی است. جمعآوری اطلاعات نظری به روش کتابخانه ای و اطلاعات میدانی به روش پیمایش با ابزار مشاهده و یادداشت برداری بدست آمد. با مطالعه ادبیات نظری گردشگری و پدافند غیرعامل، معیارهایی جهت سنجش استخراج گردید و منطقه 6 شهر تهران با وجود تعداد بالای اماکن گردشگری، با تکنیک SWOT مورد تحلیل قرار گرفت و به نقاط قوت، فرصت، ضعف و تهدید آن اشاره شد. نتایج پژوهش نشان میدهد که با وجود کاربریهای حیاتی و حساس، وجود 6 ایستگاه مترو، فضاهای باز پناهگاهی پراکنده، حمل و نقل درون شهری مناسب و دسترسیهای آزادراهی و بزرگراهی در مرز منطقه، از امنیت مناسبی برای حضور گردشگر برخوردار است. البته با وجود مراکز درمانی به صورت پراکنده در سطح منطقه و بهبود بخشیدن دسترسیهای محلی میتوان بر امنیت منطقه افزود.

Keywords:

گردشگری شهری , پدافند غیرعامل , منطقه 6 تهران , SWOT