تحلیل اثر برنامه ریزی مسکن در شهرک های جدید بر بهره برداری زیرساخت شهری و مدیریت بحران (نمونه موردی: مسکن مهر مهرگان قزوین)

توسعه مسکن در هر نقطه ای مستلزم رعایتیک سری اصول مکانیابی می باشد که که رعایت این اصول در اینده می تواند بسیاری از مشکلات و بحران ها را حل نماید. یکی از این اصول تامین منابع ابی می باشد. تاسیسات شهری که بخشی از آنها را زیرساخت های حیاتی و حساس کشور و سرمایهملی شامل می شوند و بخش دیگر مراکز تولید، توزیع و ارایه خدمات شهری مانند مخزن و منبع آب شهر، تاسیسات برق شهر، مرکز مخابرات، تاسیسات گاز، اورژانس آتشنشانی و غیره ... از جمله فضاهای عمومی در سطح شهر و منطقه هستند، کمتر مورد پژوهش واقع شده اند. با توجه به افزایش شهرنشینی و افزایش جمعیت شهری لزوم بکارگیری مدیریت بحران را در عرصه های شهری روز به روز ناگزیر می نماید و باید بابکارگیری رویکردهای جدید و نظریه های علمی در رابطه با برنامه ریزی، سازماندهی، هدایت، پشتیبانی قبل از وقوع هر بحرانی با آمادگی به مقابله پرداخت و با استفاده از همین رویکردها می توان میزان خسارت وارده را در مواقع بحران و حملات کاهش داد. نتایج نشان می دهد که مکانیابی شهرک مهرگان در مکانی بسیار نامناسب بوده و اصول مکانیابی براساس منابع ابی نبوده است و بحران ابی موجود در سطح منطقه در حال حاضر یکی از بزرگترین مشکل استان می باشد. عدم وجود منابع ابی، تراکم بیش از حد واحد های مسکونی، ارتفاع زیاد از سطح منابع ابی موجود و فشار بر تاسیسات، مدیریت نامناسب منابع ابی مشکلاتی هستند که این شهرک مسکونی را تهدید می کند

Keywords:

برنامه ریزی مسکن , شهرک های جدید , شبکه توزیع اب شهری , بر مدیریت بحران شبکه , مسکن مهر مهرگان