تاثیر میراگر جرمی بر حداکثر لنگر واژگونی در سازه های نامنظم

میرایی انرژی عامل مهمی در جذب و اتلاف انرژی وارده به سازه می باشد. افزودن به سختی سیستم مستلزم صرف هزینه زیاد بوده و در بعضی موارد عملا امکان پذیر نبوده و روشی غیراقتصادی محسوب می شود، زیرا به مقاطعی بسیار بزرگ برای اعضا منجر می شود. در اینجا عاملی دیگر یعنی میرایی سازه مطرح شده و افزودن به قابلیت جذب و استهلاک انرژی در چنین سیستم هایی مورد توجه قرار می گیرد. آسیب پذیری سازه های نامتقارن در نتیجه لنگرهای پیچشی و تغییر مکان های دورانی اضافی است که در اثر نامتقارنی در پلان ساختمان ایجاد شده و سبب افزایش لنگر واژگونی ساختمان می گردند. به همین منظور در این تحقیق به بررسی تاثیر میراگرهای جرمی بر روی رفتار سازه های نامتقارن پرداخته شده است. این تحقیق که به صورت عددی و با استفاده از روش های المان محدود صورت گرفته است. ابتدا مدل های سازه ای در نرم افزار ETABS براساس موقعیت و مکان آن مقاطع و سازه طراحی گردیده است. در ادامه برای تحلیل غیر خطی دینامیکی سازه های نامتقارن از نرم افزار المان محدود Abaqus استفاده شده است. در مدلسازی برای صحت مدلها عددی با یک مدل آزمایشگاهی صحت سنجی صورت گرفته است. نتایج تحقیق نشان می دهد که میراگر جرمی می تواند پاسخ لنگر واژگونی حداکثر این سازه ها را به طور مناسبی کاهش دهد. همچنین موقعیت قرار گیری میراگر تاثیر قابل توجهی در نتایج تحلیل دارد.

Keywords:

میراگر جرمی , سازه نامنظم , المان محدود , کنترل لنگر واژگونی , Abaqus