راحله رمضانی زاده - دانشجوی کارشناسی ارشد

با وجود تفاوت هایی که در رویکرد برنامه ریزی بافت های فرسوده در شهرها وجود دارد باید توجه داشت، شیوه مداخله در بافت های فرسوده نیازمند برخوردی سیستماتیک است، بدین معنا که برنامه ریزی این بافت ها نیازمند نوعی نگرش همه جانبه در زمینه های مختلف جمعیتی، اقتصادی، فرهنگی، کالبدی و زیست محیطی است که تاثیرات متقابل این زمینه ها بر یکدیگر و روابط و تاثیرپذیری های دوسویه میان این سیستم و سیستم بزرگتر یعنی شهر، امر مهمی است که نیازمند توجه ویژه است. با این وجود اقدامات مداخله بایستی خرد، موضعی، انعطاف پذیر و هم پیوند و زنجیروار باشد، ولی داشتن طرح جامع و رویکردهای کلان نیز لازم است. مداخله موضعی و مستمر به جای مداخله گسترده و مقطعی، کار ساز است. همچنین توجه به این نکته نیز ضروری است که مداخله در بافت های فرسوده امری مداوم است و به همین علت نیازمند ایجاد ساختارها و نهادهایی پایدار به منظور ساماندهی متخصصان، سرمایه گذاران، مدیران اجرایی، نهادهای دولتی، نیمه دولتی، خصوصی، عمومی و نیز از همه مهمتر، مشارکت مردمی است. در مقاله حاضر بر نقش مشارکت مردمی در نوسازی بافت های فرسوده شهری تاکید شده است هدف از نگارش مقاله شناسایی مولفه های فرسودگی بافت های شهری، رویکرد های مداخله و نقش مشارکت در مداخله می باشد همچنین نتایج پژوهش نشان می دهد : یک فرآیند مشارکت مردمی می تواند کمک موثری برای رفع موانع سیاست گذاری و اجرای طرح ها باشد. در واقع مشارکت روشی است که از حقوق تمامی آحاد جامعه در طرح ها و برنامه ها حمایت کرده و آنها در امور خودشان دخیل می کند. همچنین مشارکت مردمی راهی ارزشمند و موثر برای کاهش اختلافات و نارضایتی هاست و احتمال بروز دعاوی حقوقی را بسیار کاهش می دهد.

بافت فرسوده، مشارکت شهروندی، بهسازی، نوسازی