اثربخشی گروه درمانی عقلانی- هیجانی بر نیازهای صمیمیت و دلزدگی زناشویی زوجین

ازدواج و رابطه زناشویی، منبع حمایت، صمیمیت و لذت انسان و رضایتمندی زناشویی، محصول سبک های شناختی زوجین و سوگیری های شناختی آنهاست.هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی مداخله ی مبتنی بر گروه درمانی عقلانی- هیجانی بر صمیمیت و دلزدگی زناشویی زوجین بود. بدین منظور، طی یک پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل، 14 زوج از بین مراجعه کنندگان به مراکز مشاوره شهر اصفهان به شیوه ی نمونه گیری در دسترس انتخاب و به شیوه تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. آزمودنی ها قبل و بعد از مداخله، از نظر میزان صمیمیت (والکر و تامپسون، 2008) و دلزدگی زناشویی (پاینز، 1996) ارزیابی شدند. سپس گروه آزمایش به مدت 8 جلسه 90 دقیقه ای تحت مداخله ی مبتنی بر گروه درمانی عقلانی- هیجانی قرار گرفت. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد اثربخشی مداخله مبتنی بر گروه درمانی عقلانی- هیجانی بر افزایش صمیمیت و کاهش دلزدگی زنان معنادار است (p<0/001).به نظر می رسد که افزایش صمیمیت وکاهش دلزدگی زناشویی در روابط زوجین، نتیجه مهارت های همسران در برقراری ارتباط، حل منطقی مشکلات و تعارضات و باورهای عقلانی است و در مداخلات زناشویی، می توان از این رویکرد برای ایجاد این مهارت ها استفاده کرد.

Keywords:

دلزدگی زناشویی , صمیمیت , گروه درمانی عقلانی- هیجانی