بررسی راهکارهای طراحی اقلیمی در معماری با توجه به عوامل پنجگانه کل به جزء نگر (مقایسه تاثیر عامل دما و رطوبت)

معماری طی هزاران سال وجود داشته و اصالت ارزش های کیفی آن در طول قرن ها شکل گرفته و رسالت یک معمار موثق در هر عصر و زمانی گردن نهادن به تمامی آن ها در به کارگیری صحیح و منطقی مجموعه این قابلیت ها است. به جریت می توان گفت که اقلیم و چگونگی تاثیر شرایط آب وهوایی در شکل گیری بنا از جمله از آن محدوده معماری است که از ابتدا ساخت سرپناهی توسط بشر مورد توجه قرار داشت و با گذشت زمان و تغییر سبک ها و جنبش ها و تعاریف زیبایی به هنر، و تحول نیازها و نگرش ها و گسترش فضاهای معماری، اصل این نیاز دستخوش دگرگونی و تغییر نشده است. از سوی دیگر مبنا و اساس کارهای تولیدی که تاکنون در زمینه دانش ساختمان صورت گرفته است و در حال حاضر مورد استفاده اکثر ارگان ها و سازمان های وابسته قرار می گیرد بر پایه تقسیم بندی ایران به چهار گروه اقلیمی است. در صورتی که آخرین و کامل ترین پهنه بندی اقلیمی ایران برای استفاده در امور ساختمانی، حاصل مطالعات و تحقیقات وسیعی در این زمینه است که به سفارش مرکز تحقیقات ساختمان و مسکن توسط آقای مهندس کسمایی انجام گرفته، هنوز برای اکثر معماران و دانش پژوهان نا آشناست. در این مقاله با نگرش متفاوت، سعی در بیان ابزار و روش های دستیابی به اهداف طراحی اقلیمی در پهنه بندی جدید ایران به کمک روش متفاوتی است که در آن با شناخت عامل یا عوامل اصلی ایجاد بحران های اقلیمی در پناه (سرما، گرما، رطوبت، بارندگی و ....) با سیر جریانی که از کلیات به اجزاء منتهی می گردد بهترین شرایط تهیه طرح اقلیمی را فراهم می سازد.

Keywords:

معماری , اقلیم , دما , رطوبت , کرمانشاه