آرزو نجایی - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز
رقیه علمی - دانشجوی دکتری آلودگی محیط زیست، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز

در دهه گذشته میزان آلاینده ها با منشا انسانی مثل فلزات سنگین درون اکوسیستم افزایش یافته که این موضوع برای حیات اکوسیستم زمین خطری جدی محسوب می شود میزان ورود فلزات سنگین به داخل محیط زیست، بسیار فراتر از مقدار تولیدی آن توسط فرایندهای طبیعی است. با توجه به اینکه میکروارگانیسم های موجود در خاک صرفا قادر به تجزیه آلاینده های آلی هستند بنابراین برای تجزیه میکربی فلزات نیاز به آلی شدن آن ها می باشد که این امر با استفاده از روش گیاه پالایی امکان پذیر است. در باب روش گیاه پالایی روشی است که از مهندسی گیاهان سبز شامل گونه های علفی و چوبی جهت حذف مواد آلاینده از آب و خاک و همچنین کاهش خطرات و آلاینده های محیط زیست نظر فلزات سنگین، عناصر کمیاب و غیره استفاده می گردد. این فناوری گزینه مناسب جهت جایگزینی استراتژی های فیزیکو شیمیایی فعلی حذف یا کاهش آلودگی ناشی از فلزات سنگین است. تحقیق حاضر مروری است بر چگونگی این فناوری زیست پالایی فلزات سنگین از خاک های آلوده.

فلزات سنگین، گیاه پالایی، خاک آلوده