بررسی رابطه میان متغیرهای وضعیت اقتصادی خانواده و متغیرهای فردی با پیشرفت در درس ریاضی دانش آموزان دختر مقطع متوسطه شهر برازجان

تحقیق حاضر به منظور شناسایی متغیرهای پیش بینی کننده پیشرفت ریاضی روی چهار متغیر با استفاده از روش تحلیل مسیر صورت گرفته است. در این پژوهش از داده های به دست آمده از دانش آموزان شهر برازجان استفاده شده است. نتایج تحلیل مسیر نشان می دهد که متغیر خود پنداره ریاضی دانش آموزان ایرانی بر پیشرفت ریاضی آن ها اثری معنادار و مستقیم و بر نگرش نسبت به ریاضی اثری معکوس و معنادار داشته است. همچنین متغیر وضعیت اقتصادی خانواده بر خود پنداره ریاضی و پیشرفت ریاضی اثری معنادار و مستقیم را نشان داده است. متغیر نگرش نسبت به ریاضی بر پیشرفت ریاضی اثری مستقیم و معنادار و نیز جنسیت بر نگرش نسبت به ریاضی اثری معنادار و معکوس داشته است. در این پژوهش اثر متغیرهای وضعیت اقتصادی بر نگرش نسبت به ریاضی و جنسیت بر خود پنداره ریاضی معنادار نبوده است. همچنین به گروه های مستقل استفاده شده است. یافته ها نشان می دهند که t منظور مقایسه نمرات دانش آموزان در متغیرهای مورد مطالعه، از آزمون تفاوت نمرات دانش آموزان دختر و پسر ایرانی در متغیرهای وضعیت اقتصادی خانواده، خود پنداره ریاضی و پیشرفت ریاضی معنادار نیست، در حالی که در متغیر نگرش نسبت به ریاضی میان نمرات این دانش آموزان در سطح 0.05 تفاوت معنادار است.

Keywords:

پیشرفت ریاضی , وضعیت اقتصادی خانواده , خود پنداره ریاضی , نگرش نسبت به ریاضی , متغیرهای فردی