رابطه خودکنترلی و هوش اخلاقی با انگیزش تحصیلی دانش آموزان دختر دوره اول متوسطه کوار

هدف پژوهش حاضر تبیین رابطه خود کنترلی و هوش اخلاقی با انگیزش تحصیلی دانش آموزان دختر دوره اول متوسطه کوار بوده است. پژوهش حاضر، از نظر هدف کاربردی و از نظر ماهیت و روش توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه مورد مطالعه، شامل تمامی دانش آموزان دختر دوره اول متوسطه کوار می باشد. به منظور انتخاب گروه نمونه، با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای از میان مدارس 2 دبیرستان دخترانه انتخاب و از هر دبیرستان 3 کلاس انتخاب شد که در مجموع 6 کلاس انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل سه پرسشنامه انگیزش تحصیلی، خود کنترلی و هوش اخلاقی بوده است که روایی و پایایی آن نیز مورد تایید قرار گرفته است جهت تجزیه و تحلیل داده ها در بخش آمار توصیفی با استفاده از جدول توزیع فراوانی و میانگین و انحراف معیار به توصیف داده ها پرداخته شد و در بخش دوم با استفاده از آمار استنباطی و ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره به روش همزمان به آزمون فرضیه های پژوهش پرداخته شد که نتایج نشان داد که بین خود کنترلی و هوش اخلاقی با انگیزش تحصیلی رابطه معناداری وجود دارد. بین ابعاد هوش اخلاقی با انگیزش تحصیلی رابطه معناداری وجود دارد. خود کنترلی و هوش اخلاقی بطور معناداری قادر به پیش بینی انگیزش تحصیلی می باشند. ابعاد هوش اخلاقی بطور معناداری قادر به پیش بینی انگیزش تحصیلی می باشند.

Keywords:

خودکنترلی , هوش اخلاقی , انگیزش تحصیلی