احمدو کوروما،استعمار و استقلال

استعمار، تنها به غارت دارایی ها و نعمت های آفریقا و یغمای منابع سرشار این قاره پهناور اکتفا نکرد و با خدمت گرفتن سیاهان درمزارع و ارتش ، نهایت بهره را از نیروی انسانی آن برد. جور و ستم زالوصفتان سفیدپوست همچون داغی بر دل مردم رنج کشیده آفریقا به یادگار مانده است. چگونه می توان درد اجداد ونیاکان خود را از یاد برد؟ آتش کینه و حقد گذشته را با کدام آب می توان خاموش کرد؟ احمد کوروما( Ahmadou Kourouma ) نویسنده ساحل عاجی، ذلت و خواری پدران خود را فراموش نکرده است. او در رمان سیاسی انتقادی خود منه، تحقیر و تحریک (Monne,ourages et defis) داستان ورود استعمار و پی آمدهای آن را نقل می کند. سالها بعد از انتشار این رمان، کوروما ادامه ماجرای مصائب کشورهای آفریقایی را در کتاب دیگری به نام در انتظار رای حیوانات وحشی (En attendant le vote des betes sauvages) حکایت می کند. این بار هدف انتقادهای گزنده او دیکتاتورهای آفریقایی و حکومتهای خونریز آنها می باشند. احمدو کوروما زشت ترین صحنه های تاریخ بشر را با زبانی طنز آمیز و شاد به تصویر می کشد و بی پروا ، پرده از جنایات استعمارگران و دست نشاندگان آنها بر میدارد. خامه قدرتمند و سبک منحصر به فرد این نویسنده مستعد، حربه او برای مبارزه و ارشاد و افشاگری است. در این مقاله به بررسی دو دوره عمده در تاریخ کشورهای آفریقای سیاه یعنی دوران استعمار و دوران استقلال یا استعمار نو از نگاه انتقادی احمدو کورمار می پردازیم.

Keywords:

استعمار , استعمار نو , سلطه سغید پوستان , استبداد , ظلم