هادی اعظمی - دانشیار جغرافیای سیاسی، گروه جغرافیای دانشگاه فردوسی مشهد
حسین سمیعی اصفهانی - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیای سیاسی، دانشگاه فردوسی مشهد،
محسن امیری - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیای سیاسی، دانشگاه تربیت مدرس

ایران با داشتن بیش از 700 کیلومتر نوار ساحلی در شمال دریای عمان، به نام سواحل مکران به دلیل داشتن جامعیت درمعیارهای منابع زیستی، ژیومورفولوژیکی و موقعیت جغرافیایی منحصر به فرد، مزیت های ژیوپلیتیکی، ژیواکونومیکی، امنیتی، نظامی، دسترسی و ارتباطات منطقه ای و بین المللی، دارای وزن ژیوپلیتیکی بالا می باشد. البته عواملی چون افزایش جمعیت و به همراه آن افزایش بهره بردار ی ها که خود ناشی از سوء مدیریت است، سبب بروز پیامدهای زیست محیطی ازجمله، انواع آلودگی، کاهش تنوع زیستی، کاهش منابع زنده، تخریب زمین های ساحلی و ... شده است که در کوتاه و بلندمدت شرایط زیست ساکنان بومی و محلی را با خطر جدی مواجه می کند و خود می تواند زمینه ساز بروز تنش و به خطر انداختن امنیت ملی کشور شود. مدیریت یکپارچه مناطق ساحلی ICZM ، فرآیندی است که می تواند در صورت اجراشدن کلیه اهداف آن، ضمن حفظ ویژگی های اکولوژیک مناطق ساحلی، وزن ژیوپلیتیکی ایران را در سواحل مکران افزایش دهد. این مقاله با روش تحلیلی توصیفی و با استفاده از منابع کتابخانه ای در پی تبیین و ارایه مدلی برای مد یریت فضا یی مناطق سواحل مکران - است. مدل ارایه شده، نوعی سامانه پشتیبانی تصمیم گیری است، که از سه مرحله پایگاه داده ای، تصمیم گیری و منفعت تشکیل شده است. در مرحله پایگاه داده ای، داده های کلیه متغیرها ی اجتماعی، اقتصاد ی، محیطی، سیاسی، امنیتی، ژیوپلیتیکی و ژیواستراتژیکی و بر همکنش آنها را دریافت می کند، تا در مرحله تصمیم گیری در مورد موضوع مشخص و چالش مربوطه در جهت رفع آن راه حل مناسب ارایه شود، و در نهایت در مرحله منفعت، در صورت تایید راه حل، کل یه ذی ربطان و ذی نفعان، منفعت خود را کسب کنند.

سواحل مکران، مدیریت یکپارچه مناطق ساحلی ICZM ، توسعه پایدار، وزن ژیوپلیتیکی، ژیواکونومی،ژیواستراتژیک