تحلیل منابع تنش سیاسی امنیتی در روابط ایران با افغانستان و پاکستان

نگاهی عمیق به پیشینه روابط و تحولات ایران،افغانستان و پاکستان نشان می دهد که این سه کشور به علت همسا یگی، مسایل تاریخی، فرهنگی، زبانی و دینی دارای تاثیرات متقابل بر یکدیگر هستند. در عین حال وجود برخی عوامل تنش زا در روابط این کشورها عاملی برای تشدید ناامنی منطقه و بی ثباتی در مرزهای جنوب شرقی ایران م ی باشد. مهمتر ین منابع تنش زای سیاسی امنیتی در روابط ایران با افغانستان و پاکستان را می توان در مولفه هایی همچون قاچاقچیان مواد مخدر، - فعالیت گروه های تروریستی، حضور مهاجرین افغان و تبعات ناشی از این حضور، مساله اقوام و مذاهب در دو سو ی مرزها، اختلافات ارضی و مرزی، حضور نیروی های فرامنطقه ای در پاکستان، ورود، حمل و خرید و فروش سلاح ها ی جنگ ی غیر مجاز و جرایم خشن جستجو کرد. با توجه به یافته های این پژوهش می توان ادعا کرد که تمام ی مولفه ها ی تاثیرگذار در تامین امنیت داخلی کشور به نوعی متاثر از متغیرهای خارج از مرزهای سرزمینی است لذا هر گونه آس یب پذیری در روابط کشور با همسایگان زمینه نقصان در امنیت داخلی و امنیت ملی را فراهم می نماید. در این پژوهش، ضمن بررس ی محیط امنیتی ایران، منابع تنش زا در روابط ایران با افغانستان و پاکستان با تاکید بر مرزها ی مشترک سه کشور مورد تجز یه و تحلیل قرار می گیرد.نوشتار حاضر ضمن تبیین برخی از این عوامل تنش زا در روابط ایران با افغانستان و پاکستان، در تلاش است تا راهبردی مناسب برای افزایش امنیت مرزهای مشترک جمهوری اسلامی ایران ارایه بنماید

Keywords:

ایران , منابع تنش , افغانستان و پاکستان , روابط سیاسی , امنیت ملی