فاطمه طالبی - کارشناس ارشد روان شناسی شخصیت، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد کرج، البرز، ایران
آرزو تاری مرادی - دکترای تخصصی روانشناسی سلامت، مدرس دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج، البرز، ایران
زهرا عباسپورآذر - دکترای تخصصی روانشناسی سلامت، مدرس دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج، البرز، ایران

مطالعه حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش گروهی فرزندپروری مثبت به مادران بر نشانه پرخاشگری کودکان انجامپذیرفت. روش: روش پژوهش حاضر شبه آزمایشی و از نوع طرح های پیش آزمون- پس آزمون- پیگیری با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه کودکان مقطع ابتدایی غیردولتی پسرانه ناحیه 3 شهر کرج به همراه مادران آنها در بهار1396 بود. 30 نفر از کودکان که براساس پرسشنامه درجه بندی SNAP-IV؛ (1980) و آزمون پرخاشگری نلسون (2000)پرخاشگری بالا برخوردار بودند، به شیوه نمونه گیری در دسترس، به عنوان حجم نمونه انتخاب و به شیوه تصادفی به دو گروهآزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) تقسیم شدند. از آزمودنی های حاضر در گروه آزمایش خواسته شد تا در مدت 8 جلسه90 دقیقه ای (هفته ای 2 جلسه) آموزش گروهی فرزندپروری مثبت شرکت کنند و این در حالی بود که آزمودنی های گروهآزمایش هیچ گونه درمان دارویی و یا روان شناختی را دریافت نکردند. یک هفته و یک ماه بعد از اتمام جلسات آموزشی از هردو گروه به طور همزمان و جدا از هم پس آزمون به عمل آمد. داده ها با روش تحلیل کوواریانس ارزیابی شد. یافته ها: نتایجتحلیل ها نشان داد که آموزش گروهی فرزندپروری مثبت بر کاهش پرخاشگری و پرخاشگری آزمودنی های گروه آزمایش موثربوده و در مورد پرخاشگری دارای ماندگاری تاثیر است (05 / 0 > p). نتیجه گیری: با توجه به اثر بخش بودن آموزش گروهیفرزندپروری مثبت به مادران بر نشانه های پرخاشگری و پرخاشگری کودکان ، لذا به درمانگران حوزه کودک و مشاورانمدارس پیشنهاد می شود که این روش درمانی در جهت کاهش نافرمانی مقابله ای و پرخاشگری استفاده نمایند.

پرخاشگری، فرزندپروری مثبت، پرخاشگری، کودکان