رابطه بهزیستی روانشناختی و امید به زندگی با میزان نگرانی مادران دارای کودکان اوتیسم در شهر تهران

این پژوهش با هدف تعیین رابطه بهزیستی روانشناختی و امید به زندگی با میزان نگرانی مادران کودکان اتیسم در شهرتهران انجام گرفت. روش تحقیق در این پژوهش همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل تمامی مادران کودکاناوتیسم شهر تهران در سال 96 - 95 بود. بدین منظور، تعداد 200 نفر از مادران دارای کودک اتیسم، به شیوه نمونه گیریخوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه های نگرانی پنسیلوانیا (میر)، پرسشنامه امیدبزرگسالان (اشنایدر) و پرسشنامه بهزیستی روان شناختی فرم کوتاه (ریف) بود. داده ها با استفاده از ضریب همبستگیپیرسون و تحلیل رگرسیون گام به گام تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که:بین بهزیستی روانشناختی با میزان نگرانی مادران دارای کودک اتیسم رابطه معنادار مستقیم وجود داشت (P<0/01, r=0/295). بین امید با میزان نگرانی مادران دارای کودک اتیسم رابطه معنادار معکوس وجود داشت (P<0/01, r=0/201).بهزیستی روانشناختی به تنهایی توانست 087 / 0 درصد نگرانی را تبیین کند. این رابطه با حضور متغیر امید045 / 0 درصد قوی تر گردید و قدرت پیش بینی به 132 / 0 درصد افزایش یافت

Keywords:

بهزیستی روانشناختی , امید , نگرانی