مقایسه سبک های فرزندپروری و مسیولیت پذیری در نوجوانان با اختلال بینایی و عادی شهر ساری

هدف از این تحقیق مقایسه سبک های فرزندپروری و مسیولیت پذیری در نوجوانان دارای اختلالات بینایی ونوجوانان عادی می باشد. روش تحقیق تحلیلی از نوع علی- مقایسه ای می باشد. جامعه آماری تحقیق کلیه دانش آموزان پسر عادی و دانش آموزان دارای اختلالات بینایی شهر ساری در سال تحصیلی 96 - 95 میباشد. تعداد افراد نمونه در این پژوهش 100 دانش آموز (50 دانش آموز پسر دارای اختلالات بینایی و 50 دانش آموز پسر عادی) است که برای انتخاب دانش آموزان نابینا از روش تمام شماری استفاده شد. اما درمورد دانش آموزان عادی، نمونه گیری چند مرحله ای بکار گرفته شد. ابزار پژوهش شامل دو پرسشنامهسنجش سبک های فرزندپروری و پرسشنامه مسیولیت پذیری (CPI-R) می باشد. برای تجزیه و تحلیل دادهها، از آزمون های آماری کلموگروف- اسمیرنوف (برای بررسی نرمال بودن توزیع داده ها)، و آزمون t مستقل(برای مقایسه گروه ها) استفاده شد. نتایج به دست آمده نشان می دهد در متغیر سبک های فرزندپروریبین دوگروه در سبک های مقتدرانه و مستبدانه تفاوت معناداری وجود دارد اما در سبک سهل گیرانه تفاوتمعناداری وجود نداشت.در زمینه وضعیت مسیولیت پذیری تفاوت آماری معناداری در بین گروه دانش آموزانعادی و گروه دانش آموزان نابینا در سطح معناداری (05 / 0) وجود دارد. خانواده های دارای فرزند معلول ازجمله اختلال نابینایی به علت ناتوانی و یا حس ترحمی که اعضای خانواده نسبت به فرزند خود دارنداستقلال و مسیولیت زیادی به فرزندانشان نمی دهند و این عامل باعث می شود که مسیولیت پذیرینوجوانان نابینا در مقایسه با نوجوانان عادی پایین تر باشد.

Keywords:

سبک های فرزندپروری , مسیولیت پذیری , اختلالات بینایی , نوجوان