اثربخشی آموزش مهارت حل مساله بر بهبود بهزیستی روان شناختی زنان آسیب پذیر شهر تهران

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش مهارت حل مساله بر بهبود بهزیستی روانشناختی زنان آسیب پذیر شهر تهران بود.روش مورد استفاده در این پژوهش برحسب هدف کاربردی و از نظر گردآوری داده ها از نوع شبه آزمایشی با پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل و گمارش تصادفی آزمودنی ها بود. در این پژوهش جامعه آماری شامل کلیه ی زنان آسیب پذیر مراجعه کنندهبه یکی از مراکز مشاوره زنان در شهر تهران بود که با استفاده از روش نمونه گیری غیر تصادفی دسترس تعداد 30 نفر به عنوانحجم نمونه در نظر گرفته شد. به منظور گردآوری اطلاعات از پرسشنامه بهزیستی روانشناختی ریف (1980) استفاده شد که بهمنظور سنجش پایایی پرسشنامه از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد که مقدار این ضریب 0.82 به دست آمد؛ همچنین به منظورسنجش روایی از روایی محتوا استفاده شد که برای این منظور پرسشنامه به تایید متخصصین مربوطه رسید. برای گروه آزمایشمداخله گروهی مهارت حل مساله با الگوی شناختی- رفتاری در 8 جلسه هر هفته 2 ساعت برگزار شد. در پایان جلسه هشتممجددا هم برای گروه آزمایش و هم برای گروه کنترل پس آزمون اجرا شد. تجزیه و تحلیل اطلاعات بدست آمده از اجرایپرسشنامه از طریق نرمافزار SPSS در دو بخش توصیفی و استنباطی (تحلیل کوواریانس) انجام پذیرفت. یافته های پژوهش حاکیاز آن بود که پس از مداخله گروهی، از بین مولفه های بهزیستی روانشناختی تنها مقیاس پذیرش خود و نمره کل بهزیستیروانشناختی افزایش یافت. شرکت در گروه درمانی و مداخلات شناختی منجر به افزایش خودپذیری و بهبود بهزیستیروانشناختی زنان تن فروش شد.

Keywords:

مهارت حل مساله , مداخله گروهی , بهزیستی روانشناختی , زنان تن فروش