همدلی با بیمار و عوامل مرتبط با آن در دانشجویان عمومی و دستیاران دندانپزشکی

همدلی دارای دو جنبه شناختی و عاطفی می باشدکه نقش مهمی را در عملکرد کلینیکی پزشکان ایفامی کند. مطالعه حاضر با هدف بررسی میزان همدلی با بیمار در دانشجویان عمومی و دستیاراندندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد در سال 1395 انجام شد.در این مطالعه توصیفی-مقطعی، 312 دانشجوی دندانپزشکی، 252 دانشجوی دوره عمومی و 60 دستیار تخصصی در دانشگاهعلوم پزشکی شهید صدوقی یزد، نوع HP پرسشنامه همدلی جفرسون را تکمیل نمودند. آنالیز داده ها درنرم افزار آماری SPSS17 و با استفاده از آزمونهای آماری T.test و ANOVA انجام گرفت. درمطالعه حاضر 177 (56/7 درصد) مرد و 135 (43/3 درصد) زن، با میانگین سنی 06 / 3 ± 99 / 24 سال بادامنه سنی 21 تا 45 سال، شرکت داشتند. میانگین نمره همدلی 75 / 8 ± 61 / 86 با دامنه 69 تا 118 بود.ارتباط آماری معنی داری بین میانگین نمره همدلی بر حسب سن،جنس، وضعیت پذیرش و ترم تحصیلیمشاهده نشد (05 / 0 < P). اما بین میانگین نمره همدلی با وضعیت تاهل (050 / 0 = P)، مقطع تحصیلی(017 / 0 = P) و گذراندن واحد مهارت های ارتباطی بالینی (004 / 0 = P) ارتباط آماری معنی داری وجودداشت. بر اساس نتایج مطالعه حاضر، نمره همدلی با بیمار در دانشجویان و دستیاران رضایت بخش نمیباشد، از اینرو برنامه ریزی مناسب آموزشی در جهت ارتقای سطح همدردی در دانشجویان دندانپزشکیضروری و لازم به نظر می رسد.

Keywords:

آموزش , دانشجویان , دندانپزشکی , همدلی