فردین عبداللهی - استادیار گروه علوم تربیتی، واحد سنندج، دانشگاه آزاد اسلامی، سنندج، ایران
محسن خضری - دانشجوی دکتری مدیریت آموزشی، واحد سنندج، دانشگاه آزاد اسلامی، سنندج، ایران

در یکی دو دهه ی اخیر موسسات مختلف آموزشی مانند قلم چی (کانون فرهنگی آموزش)، آیندگان، گاج، اندیشمند، ماهان، پارسه و هزاران موسسه کوچک وبزرگ دیگر مثل علف های هرز سر از گوشه و کنار ایران زمین برآورده اند. بر هیچ کس پوشیده نیست که یکی از پردرآمدترین مشاغل در کشور ما، تدریس خصوصی و تولید کتابهای کنکوری است. چیزی که عده ی زیادی از نخبگان کشور را جذب خود کرده است و متاسفانه فقط به خاطر یک مشت دلار... این روزها هر کانالی را که می زنم، یا تبلیغ گروه آموزشی جوکار یا قلم چی یا علوی! به خاطر همین تصمیم گرفتم در مذمت این موسسات آموزشی که به نظر پژوهشگر از مشاغل کاذب و پردرآمد هستند و هدف از این پژوهش تاثیر اقتصادی موسسه های آموزشی بر روی آموزش می باشد و با استفاده از روش اسنادی و کیفی انجام گرفته است و در این پژوهش به موفقیت موسسات آموزشی خصوصی، هزینه های آموزشی و موسسه های آموزشی پرداخته شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که مجوز تاسیس مراکز آموزشی آزاد فقط در اختیار جامعه فرهنگی باشد. در حالیکه امروزه بسیاری از موسسه های آموزشی توسط افرادی خارج از چرخه جامعه فرهنگی و با اهداف سودجویانه و در شکل یک بنگاه اقتصادی اداره می شود و توجهی به اهداف و برنامه های مصوب نظام آموزشی کشور ندارند.

عوامل اقتصادی، موسسه های آموزشی، آموزش و پرورش، دانش آموزان