رابطه ی کارکردهای اجرایی و ناگویی خلقی در دانشجویان

ناگویی خلقی به دسته ای از نارسایی فرایند های هیجانی اشاره دارد. فرضیه های سبب شناسی اظهار می کنند که در این افرادقشر پیشانی،که بر بدکارکردی اجرایی دلالت دارد، نقش مهمی دارد و این ضعف در جمعیت عادی نیز مشاهده می شود، باتوجه به شیوع این کاستی در جمعیت عادی، هدف این پژوهش بررسی کارکرد های اجرایی و ناگویی خلقی درجمعیتدانشجویی است.جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه دانشجویان موسسه آموزش عالی حکمت رضوی بود. از این میان 150نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و مقیاس ناگویی خلقی تورنتو و پرسشنامه کارکردهای اجرایی بارکلی را تکمیلنمودند. روش پژوهش از نوع همبستگی بود و ابزارهای مورد استفاده شامل مقیاس ناگویی خلقی تورنتو (TAS-20)پرسشنامه کنشوری اجرایی بارکلی (BDEFS) بود. داده های توصیفی و استنباطی پس از جمع آوری مورد تجزیه و تحلیلقرار گرفت. به طور کلی نتایج نشان داد که بین کارکردهای اجرایی و ناگویی خلقی رابطه منفی و معناداری وجود دارد.

Keywords:

کارکردهای اجرایی , ناگویی خلقی , دانشجویان