رابطه شادمانی ذهنی با تاب آوری در دانشجویان

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین شادمانی ذهنی با تاب آوری دانشجویان در سال 1396 بود.پژوهش با توجه به هدف از نوع کاربردی و بر اساس ماهیت، از نوع توصیفی همبستگی می باشد.جامعهآماری عبارت است از کلیه ی دانشجویان دانشکده روانشناسی مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه آزاداسلامی واحد کرج که در سال 1395 که 574 نفر اعلام شده است، می باشد. برای تخمین تعداد نمونه ازفرمول کوکران استفاده شده است و حجم نمونه 230 نفر انتخاب گردید. برای جمع آوری داده هایپژوهشی در خصوص سوال های تحقیق از روش میدانی و با استفاده از پرسشنامه های استاندارد سنجششادکامی آکسفورد (2002) و پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون (2004) استفاده شده است. نتایجپژوهش نشان داد که تاب آوری به عنوان متغیر ملاک یا متغیر وابسته به صورت مثبت و در سطح معنی داری0.05 با شادمانی ذهنی و خرده آزمون های آن (خود پنداره،رضایت از زندگی، آمادگی روانی، سر ذوق بودن،احساس زیبا شناختی، خودکارآمدی و امیدواری) و در سطح معنی داری 0.01 همبسته است. نتایج پژوهشنشان داد که شادمانی ذهنی و خرده آزمون های آن (خود پنداره،رضایت از زندگی، آمادگی روانی، سرذوق بودن، احساس زیبا شناختی، خودکارآمدی و امیدواری) به طور معنی داری با تاب آوری دانشجویانرا پیش بینی می کند.

Keywords:

شادمانی ذهنی , تاب آوری , دانشجویان