بررسی آموزش معماری در دانشکده های ایران

هدف اصلی از نوشتن این مقاله، آموزش معماری دردانشکده های ایران است. تردیدی وجود ندارد دراین که اهداف و مراتبی که برای معماری ذکر می شود بطور عام با شرایط و ویژگی های خاص خود نیازمند آموزش هستند ، اما با عنایت به بارزه های مختلفی که برای آموزش رشته های مختلف هنری، فنی، فلسفی، علوم اجتماعی و سایر رشته هایی که معماری از آنها متاثر است وجود دارد، قاعدتا آموزش معماری ضمن آن که تلفیقی مناسب از ویژگی های آموزشی رشته های فوق را طلب می نماید، باید بتواند روشی مستقل را به گونه ای اتخاذ و انتخاب نماید که در آن نحوه و میزان تاثیر و نقش این رشته ها در شکل گیری معماری مشخص و تعریف شده باشد. به این ترتیب جنبه های وجودی مختلف جملگی عناصر دخیل در آموزش شامل استاد،منابع،دانشجو،محیط آموزشی و ... به نحو موثری در آموزش معماری ایفای نقش می نمایند. نوشتار حاضر پس از اشاراتی به تعریف معماری، تاریخچه معماری، روش های آموزش و نقایص آموزش معماری در ایران، برخلاف اکثر دیدگاه ها که مسیله را متوجه دانشکده ها و مدیران می داند، بر این اعتقاد است که در دانشگاه های معماری ایران اندیشه معماری تدریس نمی شود و وقتی اندیشه ای در کار نباشد، خلاقیت عاملی گمشده در آموزش معماری است. مشکل اصلی آموزش معماری در ایران، به فرهنگ امروز ما ایرانیان باز می گردد.

Keywords:

معماری , آموزش , فرهنگ , دانشکده , ایران