مدل ارزیابی ریسک های بااهمیت در قرارداد پروژه های ساختمانی بااستفاده از روش ANP فازی

ارزیابی ریسک یکی از مهم ترین عوامل موفقیت در پروژه های ساختمانی است. برخی از روابط بین ریسک ها در پروژه های ساختمانی ایجاد شده است. وقوع هر ریسک می تواند سایر اثرات از جمله اثرات منفی ریسک های مالی بر ریسک های ساخت و ساز را شدیدتر کند. هدف این مقاله اولویت بندی ریسک های قابل توجه در قرارداد پروژه های ساختمانی با استفاده از روش فرآیند تحلیل شبکه فازی (FANP) برای غلبه بر مشکلات وابستگی متقابل و بازخورد در میان جایگزین های مختلف رتبه بندی ریسک است. داده های مربوط به مطالعه از طریق بررسی ادبیات، مصاحبه و بررسی پرسشنامه توزیع شده بین کارشناسان در زمینه پروژه های ساختمانی جمع آوری شده است. نتایج به دست آمده نشان داده است 44 ریسک در قراردادهای ساختمانی مشخص و 19 ریسک با بیشترین تاثیرگذاری، در شش گروه ریسک های حقوقی و قراردادی، ریسک های سیاسی، ریسک های اجتماعی، ریسک های سازمانی، ریسک های پروژه و ریسک های اقتصاد کلان تقسیم می شوند. نتایج نشان داد که گروه ریسک های حقوقی و قراردادی و گروه ریسک های پروژه مهم ترین گروه از ریسک ها در قرارداد پروژه های ساختمانی نسبت به گروه های دیگر ریسک هستند. به عنوان یک نتیجه گیری، ANP در تجزیه و تحلیل بازخورد و وابستگی بین ریسک ها مناسب است.

Keywords:

ارزیابی ریسک , قراردادهای ساختمانی , تحلیل شبکه فازی (FANP) , رتبه بندی ریسک , مدل ارزیابی