محمود حسن زاده - دانشجوی دکتری مدیریت، دانشگاه تربیت مدرس

یکی از تنگناهای فعالیت های زیباسازی شهرهای کشور در دست نبودن معیاری قابل دفاع در ارزیابی طرح های زیباسازی و علی الخصوص مبلمان شهری و شاخصی مناسب در تصمیم گیری و هدایت طرح های مربوطه است. تحقیق حاضر برای پاسخ گویی به چنین خلاء ابزاری و با روش مروری بر نظریه های موجود و استفاده ازنظر اساتید دانشگاهی انجام شده است. این تحقیق، ابزاری برای ارزیابی مبلمان شهری در اختیار می نهد که در نوع خود جدید بوده و می تواند کاربردی اساسی برای سازمان زیباسازی شهرهای کشور داشته باشد. برای ارزیابی مبلمان شهری هم زمان باید سه بعد اساسی را در نظر داشت: 1- نگاه مدرنیستی: از این منظر مبلمانی باارزش تر خواهد بود که کارایی و اثربخشی لازم را داشته باشد، بنابراین ازنظر مواد تشکیل دهنده، طرح، همخوانی با محیط، شرایط طبیعی شهر و مقرون به صرفه بودن ارزیابی خواهند شد. 2- نگاه نمادین-تفسیری: از این منظر توانایی تبدیل مبلمان شهری به نمادهای اجتماعی بررسی می شود. ارزش واقعی آن ها، نقش و اهمیتی است که در تعاملات اجتماعی ساکنین و تعلقات آن ها پیداکرده و ابزار و وسیله ای خواهند بود برای هویت شهر و شهروندان 3- نگاه پست مدرن: مبلمان شهری را همواره به عنوان ابزاری برای سلطه و انقیاد شهروندان می بیند، یعنی ابزاری برای کسب آراء انتخاباتی، مشرعیت بخشی به شرکت های تجاری نه چندان مفید، نقض حقوق زنان، کودکان، ناتوانان و غیره، بنابراین پیشنهاد می کند که طرح های مبلمان شهری در راستای ساختارشکنی هم زمان باید عامه پسند، مردانه، زنانه، کودکانه، برای معلولان و در کل ابزاری برای رهابشی از تمام انواع سلطه باشد.

مبلمان شهری، مدرنیست، نمادین- تفسیری، پست مدرنیست