تعیین طول بهینه تزریق در دیوارهای انکراژ شده

یکی از روش های پایدارسازی گودبرداری های عمیق و تمام پروژه هایی که دیواره ی حاصل از خاکبرداری ، نزدیک به قایم است ، انکراژ می باشد که اساس آن افزایش تنش های مقاوم گوه ی گسیختگی خاک است . در این روش ، همانند میخکوبی از یک المان فولادی جهت افزایش مقاومت برشی سطح گسیختگی دیواره ی گود استفاده می شود . علاوه بر آن اعمال نیروی پیش تنیدگی به المان های فولادی سبب فعال شدن آن ها می شود . هم چنین در این روش بر خلاف روش میخ کوبی ، فقط در بخشی از طول قرار گیری انکر ها ، ملات تزریق می شود و این ناحیه باید پشت خط گسیختگی گوه محتمل لغزش قرار گیرد تا گوه ی گسیختگی ناپایدار به بخش پایدار خود دوخته شود . در این مقاله طول بهینه تزریق ملات با تاکید بر طول ناحیه ی آزاد ( ناحیه ی تزریق نشده ) ، بررسی شده است . بدین منظور ، طول ناحیه ی مهارشده (تزریق شده ) (L_bond ) که باید خارج از گوه گسیختگی قرار گیرد ، طبق آیین نامه FHWA ، تعیین و در تمام مدل ها ثابت می ماند ولی طول ناحیه ی آزاد (L_unbond ) ، تاجایی که افزایش طول آن ، تاثیر قابل توجهی در کاهش جابه جایی افقی کلی مدل ایجاد نماید ، افزایش می یابد . نتایج تحلیل مدل ها نشان داد که افزایش طول ناحیه ی آزاد ، سبب کاهش جایه جایی افقی کلی مدل شده است اما از مدل شماره 1 تا 5 به ازای افزایش طول ازاد به مقدار 2.3 متر ، سبب کاهش تغییر مکان به میزان 7 میلی متر شده که در سایر مدل ها این امر در مقابل افزایش طول ناحیه ی آزاد ، عددی ناچیز به حساب می اید .

Keywords:

L_bond , L_unbond , طول بهینه تزریق , طول آزاد , طول محصور , انکراژ