ژیلا سجادی - دانشیار جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه شهید بهشتی
مریم کوهستانی نژاد طاری - کارشناسی جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه شهید بهشتی
مروارید شرافت - کارشناسی جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه شهید بهشتی

سینما به عنوان یک مکان فرهنگی با افزایش شهرنشینی از نظام سرمایه داری پس از انقلاب صنعتی برای نشان دادن مسایل اجتماعی و اوغات فراغت رواج پیدا کرده است. با توجه به افزایش جمعیت شهری نیاز به مکان های فرهنگی(سینما) بیشتر میشود. در این تحقیق بررسی می شود که آیا توزیع سینماها در مناطق شهر تهران با توجه به جمعیت هر منطقه به طور متناسب بوده است. در این پژوهش از روش توصیفی تحلیلی و با استفاده از نرم افزار GIS و فرمول پیرسون، اسپیرمن و نمودار لورنس برای تحلیل داده ها استفاده شده است. داده های مورد نیاز از مرکز آمار ایران و شهرداری تهران گرفته شده است علیرغم این داده های زیاد و مفیدی در مسایل فرهنگی مخصوصا سینما وجود ندارد. یافته ها نشان میدهد که سینماها در شهر تهران از توزیع بسیار نا مناسبی برخوردار است. اکثر سینماها در مناطق 6 و 7 متمرکز شده اند در صورتی که منطقه 4 با اینکه بیشترین جمعیت در مناطق را دارد فاقد سینما می باشد. با توجه به مسایل ترافیکی و پراکنده روی شهر تهران دسترسی به این مناطق ساده نمی باشد. پس بهتر است سینماها با توجه به شرایط شهر تهران از توزیع متناسب تری در همه ی مناطق شهری برخوردار شوند.

مکان های عمومی بسته، مکان های تجمعی، مکان های فرهنگی، سینما، پراکندگی