ونوشه فلاح رنجیر - کارشناس ارشد طراحی معماری، دانشگاه معماری فلورانس، ایتالیا

شوش دانیال را می توان شهر جدیدی دانست که بار تاریخ و نام کهنی را بردوش می کشد. آغاز حفاریهای باستان شناسی روستای کوچک شوش را به سمت گسترش سوق داد و روند این گسترش پس از انقلاب و جنگ سرعت گرفت، تا جاییکه که نه تنها هسته اولیه این شهر ریخت و هویت تاریخی خود را از دست داد بلکه حتی فرصت آن را نیافت تا نظم جدیدی برای خود تعریف کند. در این مطالعه سعی بر این است تا همزمان با بررسی روند گسترش این شهر، مساله مسکن در بخش تاریخی شهر از لحاظ شکل و کاربری مورد مطالعه قرارگیرد. وضعیت موجود در مقایسه با وضعیت تاریخی فرضی - که بر اساس مطالعه معماری مسکن در خوزستان شکل می گیرد - تشابه و تفاوت خانه های شوش را با خانه های شوشتر و دزفول نمایان می کند و در نهایت با استفاده از آنها می توان الگویی برای مسکن در شوش توصیه نمود.

آرامگاه دانیال نبی، شوش دانیال، شوشتر، دزفول، مسکن، هویت