زیبا حبیبی پور - دانشجوی کارشناسی مهندسی معماری، دانشگاه پیام نور مرکز رشت، -
زهرا بیدریغ مهر - عضو هییت علمی گروه معماری، دانشگاه پیام نور مرکز رشت،

هر حرکت در ذات خود دارای سکون هایی است. به زبان ساده تر، سکون و حرکت در کنار هم معنا پیدا می کنند. حرکت بی سکون و سکون بی حرکت معنایی ندارد و حرکت تغییر حالتی است که ابتدا و انتهایش سکون است. مسیر حرکت در نقاشی به مجسمه سازی و در نهایت به معماری قابل ختم است. خلاصه سیر حرکت در نقاشی و مجسمه سازی به اینگونه است: در سال 1910 زمانی که هنرمندان متوجه شدند نقاشی رابطه خود را با زندگی از دست داده است سعی بر این شد که این رابطه را به دست آورند در همین راستا پیکاسو به ذهنش خطور کرد که نقاشی را زنده تر نمایان سازد. کشف پرسپکتیو در دوره رنسانس باعث شد بتوانیم در یک تصویر نماهای مختلف را به طور هم زمان نشان دهیم و کوبیسم مفهوم فضا در پرسپکتیو را توسعه داد. در مکتب امپرسیونیستی، اومبر توبوچونی با رسم اعضای بدن در حال حرکت به پویایی اشاره کرد، در مکتب پوریسم ، حرکت را از مسیر چشم طی کرده و نمایان ساختند، در مکتب کانستراکتیویسم، مباحث ترکیب آغاز شد و در مکتب فتوریسم، با تکرار حرکت شکل ها و خطوط سعی بر نمایش حرکت و تغییر دایمی شکل ها داشتند. در تمامی این مکتب ها سعی بر این بود که حرکت و پویایی را در نقاشی، مجسمه سازی و معماری نشان دهند. رودلف آرنهایم در کتاب پوبه شناسی صور معماری حرکت را خطی رو به جلو لازمه معماری دانسته و به این نتیجه رسیده است که در ادراک معماری، زمانی که ناظر به محیطی وارد می شود این مسیرها و علایم بصری است که ناظر را وادار به حرکت و درک فضای موجود می کند و بسته به فرم هایش به بیننده حس حرکت می دهد. در این مقاله از روش مطالعات کتابخانه ای استفاده شده است. از آنجا که مراکز تجاری هم به عنوان یکی از فضاهای معماری قلمداد شده اند و نیاز به حضور حیات اجتماعی دارند، از این رو، در مقاله حاضر به لزوم توجه به حرکت در این فضاها پرداخته شده است.

حرکت، مراکز تجاری، حرکت در مراکز تجاری، سرزندگی، حیات اجتماعی