اشکان امیری - کارشناسی ارشدگروه معماری موسسه کسری رامسر

با پیشروی شهرها و بزرگ شدن بدون برنامه ریزی و گرایش به ساخت سازهای زیاد باعث شده شهرها روز به روز گسترش یابد، طبیعتا این گسترش در درون بافت های اصلی نیست و بیشتر در حاشیه بافت اصلی یه به صورت ساخت های با کاربری مسکونی یا اداری یا حاشیه نشینی می باشد.گسترش با برنامه ریزی هم باعث دادن امتیازات به مناطق جدید می شود و رفته رفته بافت اصلی شهر خالی می شود،بافت اصلی شهر که دارای ساکنین قدیمی می باشند یا مجبور به مهاجرت می شوند یا اینکه سکونت در خانه های با امکانات بیشتر را به بافت اصلی ترجیح می دهند و خانه ها و محل های قدیمی روز به روز خالی تر از سکنه می شوند تا جای که یا خانه های قدیمی در حال ویرانی می باشند یا اینکه زمین را فروخته و پس از تخریب تبدیل به ساختمانهای بلندمرتبه می شود یا به کسانی اجاره داده می شود که هیچ تعلق خاطری به بافت قدیمی ندارند و متاسفانه از آن به خوبی مواظبت نمی کنند .توجه به مقوله گردشگری و پتانسیل که در بافت های قدیمی برای جذب گردشگر می باشد سازمانها مربوطه بهسازی،نوسازی،باززنده سازی را مطرح می کنند که با رسیدگی به این نوع بافت ها می توان به سرزندگی در این محله ها رسید.محله فیض آباد که به عنوان منطقه مطالعاتی مورد بررسی قرار گرفته یکی از محله های قدیمی کرمانشاه که در مرکز شهر در منطقه3 شهرداری واقع شده جزء بافت فرسوده قرار گرفته،و با توجه به تکیه ها،خانه های قدیمی،زورخانه،کاروانسرا و.... در این مکان وجود دارد سعی در باززنده سازی این مکان می شود. هدف اصلی و کلی این تحقیق،ارایه راهکاری برای باززنده سازی این بافت فرسوده است،که بتوان با یک طراحی مناسب سرزندگی و هویت را به این محله باز گردان و صنعت گردشگری،فرهنگ و اقتصاد را دوباره به جریان انداخت.

بافت فرسوده، باززنده سازی، طراحی، کرمانشاه، محله فیض آباد