بررسی سازماندهی فضایی در معماری ایرانی

Publish Year: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 3,327

This Paper With 7 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

ICSAU05_0590

تاریخ نمایه سازی: 11 خرداد 1397

Abstract:

در گذشته و به موازات شکل گیری بافت شهری، سازماندهی فضایی در معماری و مقیاس شهری به طور سنتی بر پایه فضای باز و نیمه باز صورت گرفته است، و در این زمینه موفق هم بوده اند. معماران سنتی با توجه به نقش فضاهای نیمه باز در تاکید یک فضای نیمه عمومی همچون حیاط، رواق، ایوان، ... و در حیطه شهری همچون میدان ها،گذرها، ساباط ها، ... به یک وحدت کالبدی رسیده اند. سازمان یابی طرح بر اساس فضاهای باز و نیمه باز در معماری امروز ما به ندرت دیده می شود. در صورتی که می توان با در نظر گرفتن این موارد مکان-هایی پاسخده با توجه به نیازهای انسانی خلق کرد، که موجب رضایت کاربران باشد. در این تحقیق سعی بر این است که با مطالعه اسنادی و کتابخانه ای و بررسی کیفی به فهم و نقش فضاهای باز و نیمه باز در شکل-گیری سازماندهی فضایی در معماری بپردازد. از این بررسی این نتایج حاصل شده است که ترکیب بندی و سازماندهی هوشمندانه فضاهای باز و نیمه باز و علاوه بر ایجاد ابعاد عملکردی فضاها توانسته است بر حس زیبایی شناسی، وحدت کالبدی و همچنین لزوم آسایش اقلیمی نیز تاکید داشته باشد، و فهم شده است که این نوع فضاسازی از اندام های بسیار تاثیر گذاز در سازماندهی فضایی معماری ایرانی می باشد.

Authors

مریم باقری افشار

دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه معماری، پردیس علوم و تحقیقات خوزستان، دانشگاه آزاد اسلامی ، اهواز، ایران /دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه معماری، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی ، اهواز، ایران

محسن تابان

استادیار دانشکده معماری و شهرسازی و عضو هیات علمی دانشگاه صنعتی جندی شاپور دزفول، ایران