طرح اختلاط بهینه بتن خود تراکم حاوی دوده سیلیسی

بتن در مفهوم بسیار وسیع به هر ماده یا محصولی که از یک ماده چسبنده با خاصیت سیمانی شدن تشکیل شده باشد اتلاق می شود. این ماده چسبنده عموما حاصل فعل و انفعال سیمان های هیدرولیکی و آب می باشد. حتی امروزه چنین تعریفی از بتن شامل طیف وسیعی از محصولات می شود. بتن ممکن است از انواع مختلف سیمان و نیز پوزولانها، سرباره کوره ها، مواد مضاف، گوگرد، مواد افزودنی، پلیمرها، الیاف و غیره تهیه شود. امروزه بتن به عنوان یکی از مهمترین و رایج ترین و پر مصرف ترین مصالح ساختمانی در جهان شناخته شده است. اقتصادی بودن، آسانی دسترسی به اجزاء تشکیل دهنده، شکل پذیری و دوام نسبتا بالای این مخلوط باعث توجه روز افزون به آن شده است. البته انتخاب مناسب اجزاء، صحیح ساختن و کنترل کیفیت از عوامل موثر در کاربرد بیشتر بتن خواهند بود. امروزه استفاده از بتن های با مقاومت بالاتر ، روانتر و ارزان تر ورد توجه ویژه قرار گرفته است .بتن خودتراکم علاوه بر کارایی بالا از مقاومت فشاری و کششی مطلوبی برخوردار بوده و بدون نیاز به عملیات تراکم، توانایی عبور از بین شبکه آرماتورهای انبوه را نیز داراست. در این تحقیق بررسی در بتن خودتراکم حاوی دوده سیلیسی می باشد. بدین منظور با استفاده از طرح اختلاط تاگوچی و آزمون مقاومت فشاری 7 روزه، طرح اختلاط بهینه ای (شاهد) که میزان فوق روان کننده، نسبت آب به سیمان و میزان میکروسیلیس را تعیین می کرد، مشخص گردید. سپس در طرح اختلاط بهینه آزمایش های کارایی (اسلامپ فلو، حلقهJ، جعبهL، قیفV، جعبهU) و آزمایش مقاومت فشاری در سنین 7 و 28 روزه مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج بدست امده حاکی است مقاومت فشاری بدست امده از تمامی نمونه های اولیه بالاتر بوده و همچنین اعداد بدست آمده طرح اختلاط در آزمایشهای حالت تازه در حد قابل قبول می باشد.

Keywords:

بتن خودتراکم , کارایی , مقاومت فشاری , دوده سیلیسی