عوامل تاثیرگذار در تامین نیازهای انسانی در مسکن حداقل

کمبود مسکن، به دلیل افزایش جمعیت شهرنشینی، ضعف اقتصادی و نبود برنامه ریزی جامع مسکن از مشکلات اساسی در کشورهای در حال توسعه می باشد. در ایران در سال های اخیر، به منظور پاسخ گویی به تقاضای مسکن و تامین سرپناه توجه بیشتر به ویژگی های کمی مسکن (تحت عناوینی چون مسکن مهر که نوعی مسکن حداقل یا ارزان قیمت می باشد) معطوف که این امر موجب نادیده گرفته شدن کیفیت محیط های مسکونی که عاملی تاثیرگذار بر کیفیت زندگی انسان و در نتیجه رضایت مندی در محیط مسکونی ساخته شده است، گردیده است. ارایه راهکار جهت رفع مشکل کاهش کیفیت محیط هاى مسکونى در ابتدا، وابسته به داشتن شناختى اساسى از نیازهاى ساکنان در طیفى از ساحت هاى مادى تا معنوى و توجه به نسبت آن با توقعات ساکنان و پس از آن منوط به، توجه به ارتقاء قابلیت هاى محیط کالبدى براى پاسخ پایدار به این نیازها و توقعات است، تا در طول زمان پاسخ گوى آنان باشد. در محیط مسکونى رفتارها بر اساس نیازها شکل می گیرند. نیازها در دو ساحت مادى و معنوى در مراتبى از رده کمى نیاز به تامین سرپناه توسط محیط مسکونى تا رده هاى کیفى نیاز به احساس امنیت، نیاز به حس تعلق، نیاز به ایجاد فرصت هاى فضایى براى خلاقیت و انتخاب براى فعالیت در فضاهاى مسکونى و نیاز به زیبایى اجزاء سازنده محیط مسکونى می تواند تعریف گردد. بنابراین، رابطه بین دو مولفه محیطی و فردی و تاثیر آن ها بر یکدیگر حایز اهمیت می باشد. در این پژوهش با روش تحلیلی توصیفی در مرحله اول به شناخت و تبیین این دو مولفه پرداخته، سپس با تعیین عوامل موثر در تامین نیازهای انسانی در مسکن حداقل راه حلی برای افزایش کیفیت سکونت در این نوع مسکن ارایه گردد. شناخت این دو مولفه و انطباق هر چه بیشتر آن ها با نیازهای انسانی می تواند موجب رضایتمندی ساکنان در محیط های مسکونی گردد.

Keywords:

نیازهای انسانی , مولفه های محیطی , مولفه های فردی , کیفیت سکونت , مسکن حداقل