باززنده سازی فرم هندسه ایرانی به عنوان نمای سبز دوپوسته برای استفاده از الگوی خرد اقلیم پایدار سایه بان در اقلیم گرم وخشک ایران

چگونگی الگوی حفظ انرژی در عصر حاضر در گرو شناخت الگوهای معماری پایدار گذشته و به کار بردن ویژگی-های آن درقالبی جدید است. معماری سنتی ایران در اقلیم گرم وخشک برای پاسخ به شرایط اقلیمی از راه حل هایی استفاده کرده است که با بوجود آوردن یک خرد اقلیم در پایداری وحفظ انرژی نقش موثر داشته است. ضرورت استفاده از این راه حل ها برای افزایش بازده انرژی در ساختمان های عصر حاضر و حفظ هویت معماری سنتی ایران از لحاظ شکل و ویژگی است. هدف از این پژوهش باززنده سازی برخی از ویژگی های الگوی معماری سنتی ایران در اقلیم گرم و خشک مثل ایجاد سایه و رطوبت توسط گیاه و به کاربردن آن در ایجاد یک خرد اقلیم پایدار است. در روش تحقیق برای این منظور پس از بررسی و طبقه بندی خصوصیات معماری تعدادی از خانه های سنتی در اقلیم گرم و خشک واقع در اصفهان و یزد از منابع کتابخانه ای به روش توصیفی-تحلیلی به استفاده از این ویژگی ها و طراحی به شکل نمای دوپوسته سبز با فرم هندسه ایرانی پرداخته شده و برای مدل سازی، برج های ابوظبی دبی به عنوان نماد نمای سنتی پایدار انتخاب شده که از رایانه و نرم افزار راینو برای مدل سازی استفاده شده و از نظر هدف تحقیق توسعه ای کاربردی است. استفاده از فرم معماری گذشته به همان شکل اولیه در معماری عصر حاضر به دلیل کمبود فضا و گرانی زمین و مسایل فرهنگی ممکن نیست و باید با شناخت ویژگی ها و به کاربردن آنها در یک شکل جدید با فرمی بومی از آن بهره برد. در نتیجه تحقیق توسط طراحی سه بعدی نمای دوپوسته سبز با ترکیب فرم هندسه ایرانی همراه با استفاده از ویژگی غالب ایجاد سایه و ایجاد رطوبت در معماری سنتی ایران در اقلیم گرم و خشک نتیجه می شود که علاوه بر حفظ انرژی یک خرد اقلیم پایدار عمودی بوجود آورده که سبب تهویه طبیعی می شود و در برابر ویژگی های اقلیمی پاسخگو است.

Keywords:

بازده انرژی , معماری سنتی ایران , خرد اقلیم پایدار , سایه بان , نمای سبز دو پوسته , فرم هندسه ایرانی