پانته آ علی پورکوهی - دانشجوی دکتری شهرسازی، دانشکده هنرومعماری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، تهران
نیلوفر مسلمان فرکوش - دانشجوی کارشناسی ارشد طراحی شهرسازی، دانشکده هنروشهرسازی، دانشگاه هنر، تهران

تجربه زندگی اجتماعی کودکان محدود به حضور آنان در فضاهای آموزشی نیست، بلکه کودک با ورود به عرصه اجتماع، خواسته یا ناخواسته به واسطه حضور و زندگی در شهر، وارد مرحله جدیدی از تکامل شخصیت اجتماعی خود می گردد، که بخش اعظم آن در فضاهای باز شهری شکل می گیرد. فضاهای باز و نقش آن ها در تکامل رشد کودک بسیار حایز اهمیت هستند. هدف از این پژوهش دستیابی به راهبردها و راهکارهای مناسب به منظور ارتقاء فضاهای باز مناسب کودک است. از این رو با روش توصیفی-تحلیلی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای، اسنادی به تاثیر فضای باز در رشد استعدادهای مختلف فردی و اجتماعی کودک پرداخته شده است. پژوهش جنبه کاربردی دارد و با معرفی10 نمونه تجارب عملی موفق در جهان و تحلیل کیفی آن ها و استخراج اقدامات و سیاست های طراحانه به کار گرفته شده در آن ها، کیفیت های فضایی مطلوب و مورد نیاز در فضاهای باز کودک بیان می شود تا بتواند رهیافتی به سوی شهر دوستدار کودک باشد. از آنجا که شخصیت فضاها تاثیر بسزایی در تفکر کودک دارد، مکان یابی مناسب فضای باز مناسب کودک، تنوع بازی، کیفیت وسایل بازی و رنگ آن ها در پرورش خلاقیت کودک، اعتلای رشد کودک و ارتقای زندگی جمعی او می تواند راهگشا باشد.

کودک، فضاهای باز، بازی کودک، زندگی جمعی، شهر دوستدار کودک