شهرزاد غلامی - گروه معماری، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران
نرگس دهقان - گروه معماری، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران

رشد گونه های کاربری و ایجاد بناهای نوظهور، افزایش مصرف انرژی را به دنبال داشته است. تبعات ناشی از این رشد، بشر را به فکر طراحی مناسب، کارا و همساز با اقلیم واداشت. در این بین، معماری به عنوان یک ابرسامانه، وظیفه مهمی را به عهده گرفته است؛ زیرا وابسته به نوع طرح، مقدار قابل ملاحظه ای از انرژی می تواند در این حوزه مدیریت یا اتلاف گردد. از آن جا که 50% ذخایر سوختی در ساختمان ها مصرف می شود، با طراحی آتریوم می توان این اتلاف انرژی را پایین آورد؛ لذا بهره گیری از انرژی خورشیدی غیرفعال، هم از لحاظ اقتصادی مقرون به صرفه تر است و هم قابلیت سازگاری با اقلیم مناطق مختلف را داراست. آتریوم ها به عنوان یک فضای واسط عمومی علاوه بر ارتقاء کیفیت زندگی، از یک سو سبب تامین روشنایی و تهویه طبیعی فضاهای داخلی و از سوی دیگر باعث افزایش ارتباط مردم با یکدیگر می شوند. هدف اصلی این مقاله بررسی آتریوم به عنوان فضایی مهم در معماری گذشته به نوعی و نیز معماری امروز به نوعی دیگر و اهمیت آن در ایجاد تهویه طبیعی و به دنبال آن صرفه جویی انرژی می باشد. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی و جمع آوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای بوده و در انتها این نتیجه حاصل می گردد که آتریوم به عنوان یک فضای واسط، عملکرد مناسبی برای جذب انرژی خورشید و ذخیره سازی آن در زمستان و به جریان انداختن هوای راکد در تابستان به خصوص در ساختمان های مرتفع دارد.

معماری، طراحی اقلیمی، انرژی، تهویه، آتریوم