بررسی استانداردهای موجود جهت برآورد و مدیریت میزان انتشار کربن

انقلاب صنعتی، رشد چشم گیر فناوری و همچنین نیاز روزافزون بشر به انرژی و مصرف انواع سوخت های فسیلی مانند زغال سنگ، نفت و گاز طبیعی باعث افزایش شدید انتشار گاز دی اکسید کربن در جو شده است. با افزایش نگرانی ها در خصوص گرمایش جهانی و تغییر اقلیم و به منظور کاهش میزان انتشار کربن با هدف رعایت حدود مجاز تعیین شده برای کشورها تا سال 2030، دولت ها در پی توسعه پایدار با رویکرد کاهش انتشار کربن می-باشند. به گزارش مرکز پردازش اطلاعات دی اکسید کربن، میزان انتشار گازهای گلخانه ای در ایران از سال 1954 رشد قابل توجهی- به طور میانگین 6.3% در سال - داشته است. در سال 2008 میزان انتشار کربن به بیشترین مقدار خود یعنی 147 میلیون تن رسیده است. براساس گزارش آژانس اطلاعات انرژی آمریکا و سازمان بهداشت جهانی، ایران رتبه دهم تولید کننده گازهای گلخانه ای و رتبه ی هشتم آلودگی هوا را در جهان به خود اختصاص داده است که مبنای اولی تولید گاز دی اکسید کربن و دومی آلاینده های خطرناک کمتر از 10 میکرون است. ایران بر اساس توافقنامه پاریس موظف است انتشار گازهای گلخانه ای خود را تا سال 2030 به میزان 12% کاهش دهد. با توجه به اینکه در ایران استاندارد مدون و منسجمی در زمینه پایش، تهیه گزارش و برآورد میزان انتشار گازهای گلخانه ای وجود ندارد، این مقاله به مرور و بررسی استانداردهای بین المللی مربوط به انتشار گازهای گلخانه ای و مدیریت انتشار کربن شامل استاندارد ایزو 14064، استاندارد بانک جهانی، پروتکل گازهای گلخانه ای و کتاب راهنمای هییت بین دولتی در مورد تغییرات اقلیمی می پردازد.

Keywords:

انتشار کربن , گازهای گلخانه ای , آلاینده های صنعتی , استاندارد