بررسی تاثیر اقلیم بر شکل گیری عناصر معماری سنتی در جزیره کیش

اوضاع اقلیمی از عوامل مهم و موثر در آسایش زیستی در محیط های انسانی است. برای نمونه معماری سنتی کشورهای مختلف جهان، به ویژه کشورهای خاورمیانه و از جمله کشور عزیزمان ایران، سرشار از تجارب و نمونه هایی است که نشان دهنده راه حل های بسیار دقیق و حساب شده در سازگاری فضاهای کالبدی با اوضاع اقلیمی است. این ساختمانها و فضاهای کالبدی در هماهنگی با محیط طبیعی و فرهنگی چهره ای خاص یافته اند و در بهره گیری از انرژیهای طبیعی، مقابله با شرایط نامساعد و بسیار سخت اقلیمی کاملا موفق بوده اند. سواحل و جزایر جنوبی ایران که به وسیله رشته کوه های زاگرس از فلات مرکزی جدا شده اند، اقلیم گرم و مرطوب را تشکیل می-دهند، از ویژگی های این اقلیم، تابستان های بسیار گرم و مرطوب و زمستان های معتدل است. شهرهای بندرعباس، جاسک، آبادان و اهواز و جزایر قشم، کیش، لارک، لنگه و جاسک از جمله شهرهای بزرگ این اقلیم هستند. با توجه به شکل گیری و ترکیب معماری بومی این مناطق این واقعیت بر ما آشکار می گردد که خصوصیت اقلیمی منطقه، به طور قابل ملاحظه ای در شکل گیری شهرها و ترکیب معماری این مناطق تاثیر داشته است؛ لذا این تحقیق درصدد برآمده است که با استفاده مطالعات کتابخانه ای و نیز با کمک گیری از روش های الگی، گیونی و ماهانی به بررسی تاثیرات اقلیم بر معماری بومی جزیره کیش بپردازد و در پایان با ارایه راهکارهای مناسب زمینه سازگاری بیشتر اقلیم و معماری را در این شهر فراهم آورد. هدف این پژوهش بررسی همخوانی اقلیم گرم و مرطوب با بناهای سنتی جزیره کیش می باشد.

Keywords:

اقلیم , اصول معماری سنتی , معماری همساز با اقلیم , جزیره کیش