مروری بر روش های تعیین ظرفیت باربری نهایی از نتایج آزمایش بارگذاری شمع و پارامترهای موثر بر آن

معمولا هنگامی از شمع ها استفاده می شود که از پی های سطحی به دلایلی مانند عدم ظرفیت باربری کافی لایه های سطحی خاک و یا مساله دار بودن آن ها نتوان استفاده کرد. بسیاری از کارشناسان معتقدند که در اغلب پروژه ها در ایران، شمع ها بطور غیر اقتصادی طراحی می شوند و بدین ترتیب ضمن تحمیل هزینه های اضافی، در عمل به مشکلات اجرایی نیز بر می خورند. امتناع شمع از فرورفتن بیشتر تا عمق پیش بینی شده که در بسیاری از پروژه های شمع کوبی مشاهد شده است، دلیلی براین مدعا می باشد. از این رو بررسی و تحقیق در مورد شمع ها و عملکرد آنها در کشور بسیار حایز اهمیت می باشد. آزمایش بارگذاری شمع، یکی از کامل ترین و دقیق ترین روش تعیین ظرفیت باربری شمع ها می باشد و به عنوان یک روش قابل اعتماد می تواند در مرحله طراحی و قبل از اجرای شمع های اصلی به عنوان شمع آزمایشی، و یا در حین عملیات اجرا، بر روی شمع های اصلی برای اطمینان از میزان دقت طراحی و همچنین کنترل کیفیت اجرا، استفاده شود. آزمایش های بارگذاری استاتیکی، به منظور تعیین ظرفیت باربری نهایی شمع و یا نشست و تغییر مکان شمع تحت بارهای بهره برداری به کار می رود. پژوهشگران متعددی تلاش کرده اند تا با کمک روش هایی، بار نهایی شمع ها را تخمین بزنند. برخی از این روش ها زمانی قابل استفاده می باشند که در آن شمع در حین آزمایش به بار نهایی خود رسیده باشد، اما در اغلب موارد بدلیل محدودیت ظرفیت جک های بارگذاری یا دست بالا بودن طراحی شمع ها، آزمایش تا حد گسیختگی ادامه نمی یابد. از طرف دیگر تفسیر منحنی بار- نشست شمع و تعیین مقدار بارنهایی آن از روش های مختلف یکسان نبوده و در بعضی موارد بطور قابل توجهی با یکدیگر متفاوت می باشند. در این پژوهش مروری بر روش های تجربی و عددی ارایه شده در بحث ظرفیت باربری انجام شده و نقاط ضعف و قوت آن ها مورد بررسی قرار گرفته است.

Keywords:

نشست , منحنی بار - نشست , آزمایش بارگذاری شمع , شمع , ظرفیت باربری