مفهوم درونگرایی در معماری خانه های سنتی ایران

درون گرایی یکی ازارزش های شاخص خانه ی ایرانی است که عنصربنیادی در پیدایش خانه میباشد واز اهمیت خاصی در فضای معماری برخوردار میباشد در خانه ایرانی بیرون هم به درون آورده شده است یعنی آغاز گفتگو و همزیستی میان درون و برون در داخل خود خانه روی می دهد آوردن نمونه بیرون به درون را به گونه ای می توان جهان بینی و فرهنگ قوم ایرانی دانست. یکی از باورهای مردم ایران ارزش نهادن به زندگی شخصی و حرمت آن بوده که این امر به گونه ای معماری ایران را درون گرا ساخته است. آنچه که از دیر باز در معماری ایرانی مشاهده میشود توجه به درونگرایی در فضای معماری بوده است ، خصوصیت درونگرایی واحدهای مسکونی در جوامع اسلامی ،که خانواده در آن از حرمت و درونگرایی خاص برخوردار است ، با فرهنگ جامعه کاملا سازگار بوده و تحت تاثیر آن نیز کمابیش تا عصر جدید تداوم یافته است با گذشت زمان معماری برونگرا،جایگزین معماری درونگرا شد و به تدریج دیوارهای ساده و بی وزن کنار گذاشته شدند و در عوض پنجره های متعدد رو به خیابان گشوده شدند و تزیینات و نمای بیرونی ساختمان مورد توجه قرار گرفت، برونگرایی تا حدودی جایگزین درونگرایی شد و پدیده ی درونگرایی کمرنگ شد این مقاله به دنبال آن است تا با ارایه تعریفی ازدرونگرایی ، عوامل موثر بر آن، ریشه های شکل گیری آن و تاثیر گذاری در معماری سنتی خانه های ایرانی را از باز شناساند،روش مورد استفاده در این تحقیق توجه به اسناد کتابخانه ای صورت گرفته است و در نهایت نتیجه گیری براساس تجزیه وتحلیل مطالب انجام گرفته است.

Keywords:

معماری ایران , درونگرایی , خانه , سنت و فرهنگ ایران