کورش فضائلی - مدرس معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهریار، مرتبه مربی،
هادی محمدی - دانشجوی کارشناسی دانشگاه آزاد اسلامی شهریار

یکی ازمسایلی که همواره برنامه های تربیت بدنی درمدارس راتحت الشعاع قرار داده است، وضعیت اماکن ورزشی بوده است و اجرای درس تربیت بدنی درمدارس همواره ازکمبود فضاهای ورزشی مورد نیاز نظیر زمین ها و سالن های ورزشی لطمه دیده است. هدف این پژوهش نیز بررسی وضعیت اماکن ورزشی مدارس ابتدایی، متوسطه اول و متوسطه دوم شهرستان شهریار و ارایه نتایجی مربوط به کمبودها و مشکلات فنی اجرای درس تربیت بدنی و مقایسه شرایط موجود با استانداردها می باشد، بنابراین ارزیابی فضاهای ورزشی مدارس (در اینجا شهرستان شهریار به عنوان نمونه موردی)، در بالا بردن سطح سلامت روان و تندرستی یک کشور و توسعه برنامه ریزی کالبدی شهری در حوزه ورزشی نقش بسزایی دارد. فرض بر آن است که مدارس شهرستان شهریار از لحاظ تجهیز به فضاهای ورزشی با استاندارد ها فاصله دارد بر اساس این فرضیه، مدارس به چه اندازه ای با استانداردهای موجود با توجه به اهمیت تندرستی و سلامت روان، فاصله دارند و چه راهکارهایی در جهت رفع کمبودها و مشکلات اجرای درس تربیت بدنی وجود دارد بدین منظور یک پژوهش توصیفی-تحلیلی و میدانی صورت گرفت. نتایج نشان دادند که در مورد فضاهای ورزشی، وسعت فضاهای فیزیکی(رو باز) 400330.66 متر مربع می باشدکه درصد کمی از این زمین ها به صورت استاندارد هستند. به علاوه 98% فضای ورزشی روباز مدارس در هر دو مقطع با استاندارد فاصله دارد. به لحاظ تعداد و مساحت سالن های ورزشی سرپوشیده اداره آموزش و پرورش منطقه بسیار پایین تر از اندازه استاندارد است ولی به لحاظ کیفی تقریبا 99% این سالن ها مطابق با استاندارد می باشند.

فضای ورزشی، تربیت بدنی مدارس، برنامه ریزی کالبدی شهر، استانداردهای ورزشی، سرانه