احیاء مرکز محله با رویکرد ارتقاءتعاملات اجتماعی در بافت تاریخی فیض آباد کرمانشاه

امروزه با گسترش علوم و فنون و توسعه صنعتی در شهرها و تغییر شیوه و سبک زندگی بافت های تاریخی بیش ازپیش تحت تاثیر این پدیده قرار می گیرند. تضادهای بارز و چشمگیر در سطح رفاه و خدمات شهری میان بافت تاریخی و بافت جدید شهرها و بی توجهی مداوم به این بافت ارزشمند باعث عدم تعادل می گردد. فرسودگی و مشکلات تردد در کوچه ها و معابر تنگ، فضاهای مخروبه رهاشده، نبود فضاهای سبز یا فضاهای فراغتی و تفریحی و نبود امکانات و خدمات رفاهی، مهاجرت ساکنین اصیل، کمرنگ شدن هویت و حس تعلق از جمله این مشکلات هست. بافت تاریخی فیض آباد که یکی از هسته های نخستین در شکل گیری شهر کرمانشاه هست، کم وبیش دارای این نوع مشکلات هست. در این پژوهش سعی شده است با مداخله در قالب بهسازی و نوسازی و تزریق کاربری های فرهنگی و تفریحی و خدماتی و طراحی فضاهای سبز دریکی از محله های موجود در این بافت تاریخی، شرایطی مناسبی برای بهبود سطح زندگی ساکنین، افزایش تعاملات اجتماعی و گذران اوقات فراغت با حفظ ارزش های تاریخی، فرهنگی و اجتماعی ایجاد شود. در این پژوهش از روش توصیفی -تحلیلی استفاده شده است و گردآوری اطلاعات به روش کتابخانه ای و میدانی انجام شده است.

Keywords:

بافت تاریخی , احیا , مرکز محله , فیض آباد , شهر کرمانشاه